Dwuczynnikowa teoria motywacji Herberga

• Dwie grupy czynników: Higieniczne (czynniki niezadowolenia, dyssatysfaktory) i Motywacyjne (motywatory, czynniki wzrostu)

• Czynniki higieniczne: czynniki zewnętrzne odnoszące się do środowiska i dotyczą one polityki firmy, nadzoru.

Likwidują niezadowolenie, nie mają wpływu na zadowolenie z pracy.

• Czynniki motywacyjne: czynniki wewnętrzne, odnoszą się do treści pracy. Mają wpływ na zadowolenie pracownika z pracy, co daje wyższą wydajność.

• Różnica między tymi czynnikami: czynniki motywacyjne= satysfakcja, czynniki higieniczne = wyeliminowanie niezadowolenia.

• Czynniki wewnętrzne (motywatory) = od niskiego poziomu zadowolenia do wysokiego poziomu, czyli mogą wytworzyć wysoki poziom motywacji i pobudzić do wykonywania zadań

• czynniki zewnętrzne = od wysokiego poziomu niezadowolenia do niskiego poziomu niezadowolenia (lub braku niezadowolenia). Czynniki te są potrzebne do utrzymania pewnego poziomu satysfakcji, ale ich obecność niekoniecznie zwiększa ten poziom

Bardziej obrazowo:

:-( niezadowolenie › czynnik higieny › brak niezadowolenia :-|

:-\ brak zadowolenia › czynnik motywacyjny › zadowolenie :-)

Krytyka dwuczynnikowej teorii motywacji F. Hertzberga:

– Model zakłada proste ujęcie problemu, potrzeb i ich zaspokajania przez pracowników.

– Zbyt duże uproszczenie rzeczywistości organizacyjnej i osobowości pracowników

– zasadnicza rozbieżność co do interpretacji płacy pracownika – czy jest to czynnik higieny czy motywator

związany z uznaniem za wykonana pracę.