Leczenie zaburzeń psychicznych

Leczenie ludzi opętanych przez diabła:

•Egzorcyzmy – najczęstszy sposób leczenia osób owładniętych przez siły animistyczne, np. demony, duchy; uroczysty rytuał podczas, którego wypędzano demony z ciała ofiary; wyczerpujący i czasochłonny – wymagał współpracy szaman, kapłana z opętanym; doprowadzano do tego, że obce duchy się przedstawiały i nakłaniano je pochlebstwem, groźbą, lub siłą do opuszczenia ciała

•Ostracyzm – wypędzenie człowieka wraz z jego demonami – „statki szaleńców"

Leczenie przyczyn somatycznych:

•Sposoby leczenie histerii, jako choroby wywołanej wędrówką macicy:

- Należało przyciągnąć macicę na miejsce przyjemnymi doznaniami i wonnościami (perfumy, delikatny masaż) i odgonić ja od miejsca, w którym się ulokowała za pomocą cuchnących oparów (czosnek, płonące łajno)

- W średniowieczu – odwoływanie się do wstawiennictwa bożego w modlitwie

Rozkwit terapii psychologicznych:

•Zainteresowanie psychogennym punktem widzenia zaburzeń psychicznych – wynikło z badań nad histerią: mesmeryzm, Charcot – hipnotyzm

•Z czasem wysunięto hipotezę, że hipnoza wywołuje efekt terapeutyczny dzięki psychologicznej sugestii – „psychoterapia" stała się dopuszczalnym sposobem leczenie osób z zaburzeniami psychicznymi

•Pod koniec XIX wieku hipnoza rozpowszechniła się w Europie i Stanach Zjednoczonych jako technika leczenia zaburzeń histerycznych – legła u podstaw form psychoterapii

•Jedna z osób stosujących hipnozę był Józef Breuer (wiedeński internista) – pacjenci w hipnozie opowiadali o swoich problemach i fantazjach, zaczynali zachowywać się emocjonalnie, przeżywać na nowo bolesne zdarzenia – doświadczali głębokiego emocjonalnego odreagowania, katharsis, które miało efekt leczniczy

•Z Breuerem rozpoczął współpracę Zygmunt Freud – wykorzystywali „metodę katarktyczną"; Freud zauważył jednak że podobne efekty terapeutyczne można uzyskać bez hipnozy, kiedy pacjent mówi wszystko co mu przychodzi do głowy – podstawa psychoanalizy