Humanitaryzm w prawie karnym

Postulaty humanitaryzmu - postulaty reformy – filozofia

Oświecenia (Ch. Thomasius), dzieła Monteskiusza, Woltera, C. Firangieri - „Szkoła prawodawstwa"

C. Beccaria – 1764: „O przestępstwach i karach" – wykład postulatów humanitaryzmu

Program humanitaryzmu:

- racjonalnością; zniesienie karalności czarów i magii; zniesienie karalności samobójstw

- nowe założenia represji karnej i uzasadnienie sensu kary: utylitaryzm – istotą kary osiągnięcie

pożytecznych dla społeczeństwa celów: zapobieganie dalszym przestępstwom, praca na rzecz

społeczeństwa; najbardziej celowa i użyteczna – kara pozbawienia wolności połączona z obowiązkiem

pracy

- niektórzy – kwestionowanie sensu i skuteczności kary śmierci; bardziej dotkliwa – kara ciężkich robót

- żądania zniesienia kar okrutnych, hańbiących połączonych z męczarnią skazanego: kwalifikowanych kar śmierci czy kar mutylacyjnych

- ekonomia kar – wymierzana tylko w granicach i sposobami nieodzownymi do osiągnięcia skuteczności

- kara – określona ustawowo, współmierna do przestępstwa, relatywna

- o jej skuteczności, sprawiedliwości i użyteczności decyduje szybkość zastosowania oraz nieuchronność

walka z arbitralnością sędziów – samowolą i bezprawiem w dziedzinie wymiaru sprawiedliwości

- zakaz analogii w prawie karnym – jako pewność prawna jednostki

- ogłoszenie kodyfikacji prawa karnego – określenie wszystkich przestępstw; zupełność kodyfikacji

- zasada formalnej równości wobec prawa karnego – ustawa obowiązywać miała wszystkich jednakowo

- sprzeciwianie się Inkwizycji torturom, legalną teorią dowodów.

- pełna subiektywizacja odpowiedzialności karnej – zerwanie z odpowiedzialnością obiektywną

- indywidualizacja odpowiedzialności – zniesienie odpowiedzialności zbiorowej i przejawów represji

karnej wobec niewinnych ,

- prawo do milczenia, domniemanie niewinności › nieuznanie wystarczalności przyznania się

- przewartościowanie dóbr chronionych represją karną – m.in. przeciw religii; walka z zabobonami,

„Karami za zgorszenie".