Charakterystyka osób pomagających

Warunki j.w. (Truax i Carkhuff):

1. empatia osoby pomagającej

☼ patrzy zgodnie z układem odniesienia wspomaganego; wczuwa się bez utraty własnej tożsamości i obiektywizmu; myśli „z"; wchodzi w świat wewn. wspomaganego [co wymaga wiele energii]

☼ odzwierciedla uczucia wspomaganego, aby ten mógł siebie zrozumieć i nabrać zaufania do własnych uczuć

☼ uwaga: zbyt duża empatia może się wiązać ze zbytnią zależnością od osoby pomagającej i utratą obiektywizmu – wtedy pomagający jest spostrzegany jako osoba sympatyczna, a nie empatyczna, a problemy wspomaganego staja się problemami pomagającego

2. ciepło i opiekuńczość pomagającego

☼ podstawowe dla przyjacielskości i poczucia bliskości

☼ oznaka zainteresowania i pragnienia dobra dla osoby wspomaganej

☼ pomagający przekazuje te uczucia, ale musi także umieć ja regulować – wspomagany może nie być w stanie ich przyjąć [bo czuje się zagrożony lub nie chce czuć się zobowiązany, zależny itd.]

3. otwartość pomagającego

☼ jest warunkiem otwartości wspomaganego, zwłaszcza na początku

☼ uwaga: zbyt gwałtowna może zaskoczyć wspomaganego lub przeciwnie – wymusić na nim zbyt osobiste wyznania

☼ Rogers nazywa to prawdziwością – zgodnością wypowiadanych słów z działaniami i przekazem niewerbalnym

☼ autentyczne reagowanie szczerymi uczuciami na słuchane słowa [choć początkowo nie wyrażamy uczuć negatywnych, by nie zadziałały destrukcyjnie]

☼ Carkhuff – 2 stadia w prawdziwości:

1) słuchanie, oczekiwanie na naturalny rozwój zaufania

2) inicjowanie ekspresji wspomaganego, zachęcanie go do otwarcia swoją swobodą, uczenie prawdziwości

4. pozytywny stosunek i szacunek pomagającego