Teoria krystalizacji czynników statusu

Procesy uogólnienia statusu;

- małe grupy nie tworzą organizacji społecznej od nowa, z interakcji społecznej ich członków, lecz zamiast tego podtrzymują wewnątrz grupy zewnętrzne różnice statusu;

- niemożliwe jest istnienie grupy osobników całkowicie sobie nie znanych;

- nawet gdy początkowo ma się do czynienia ze zbiorem nieznanych sobie jednostek, to warto wziąć pod uwagę fakt, że ci ludzie nie pochodzą z próżni;

- w grupach nieznanych osobników, równych co do statusu zaczynają się utrwalać nierówności uczestnictwa;

- raz utworzony układ prestiżu i władzy staje się przeważnie stabilny;

- nierówności istotne poza grupą, są podtrzymywane także w grupie;

- układ prestiżu – władzy w grupie jest skorelowany z zewnętrznymi różnicami statusu;

- układ prestiżu – władzy w grupie zostaje stworzony prawie natychmiast;

- uogólnienie statusu początkuje serię wydarzeń prowadzących do utworzenia najpierw struktury i stratyfikacji quasi -grupowej, a potem do stratyfikacji grupowych;

- charakterystyki ogólne działają jako wskazówki dla jednostek, które rozpoczynają

interakcje – zostają użyte do uporządkowania interakcji z osobami nieznanymi;

- proces powstawania i krystalizowania się struktur oraz stratyfikacji grupowych zapoczątkowany przez efekt uogólnień statusu dokonuje się nawet wtedy, gdy szeroki czynnik statusu nie jest istotny z punktu widzenia bezpośredniej interakcji, ale i tak on (ten czynnik uogólnienia statusu) wywiera wpływ na proces porządkowania i strukturalizowania interakcji między zainteresowanymi biorącymi w niej udział, w danym momencie;