To tylko jedna z 5 stron tej notatki. Zaloguj się aby zobaczyć ten dokument.
Zobacz
całą notatkę
Znamiona przedmiotowe:
realizacja znamion typu czynu zabronionego musi mieć charakter:
odpierania
bezprawnego
zamachu
który ma charakter zamachu bezpośredniego
ma być to zamach na jakiekolwiek dobro chronione prawem
odpieranie ma być konieczne
sposób obrony ma być współmierny do niebezpieczeństwa zamachu
Znamiona podmiotowe:
sprawca ma mieć świadomość wystąpienia zamachu, ma być świadomy tego, że odpiera zamach
Analiza poszczególnych znamion. Po pierwsze na kontratyp można się powołać dopiero wówczas kiedy ustalimy, że sprawca zrealizował jakiś typ czynu zabronionego. Dopóki takiego ustalenia nie potrafimy dokonać, albo okaże się, że tej realizacji znamion typu nie ma, nie mamy jednocześnie najmniejszego sensu rozważać kwestii kontratypu. Ta nazwa „kontratyp” wskazuje, że ma to być zaprzeczenie typu. Czyli punktem wyjścia do rozważań o kontratypach jest stwierdzenie, że sprawca zrealizował znamiona jakiegoś typu czynu zabronionego. I teraz chcemy to usprawiedliwić powołując się na równoczesną realizację znamion kontratypu. I tak też jest w obronie koniecznej, czyli mamy do czynienia z sytuacją kiedy jakaś osoba realizuje znamiona typu czynu zabronionego np. zabija człowieka albo powoduje ciężki uszczerbek na zdrowiu i zastanawiamy się kiedy to zabójstwo, czy spowodowanie ciężkiego uszczerbku na zdrowiu jest usprawiedliwione. Wtedy kiedy było odpieraniem zamachu. Zamachem może być wyłącznie działanie innej osoby, nie jest zamachem spisek sił natury itd. Ma to być skonkretyzowana osoba, której działanie grozi określonym dobrom prawnym. To jest zamach. Nie interesuje nas przy tym strona podmiotowa owego zamachowca. Więc zamachem może być zarówno działanie umyślne jak i nieumyślne. Ktoś nie wie, że to co robi nam grozi a my w obronie koniecznej taki zamach możemy odeprzeć i np. umyślnie kogoś pozbawić życia. Dla przyjęcia zamachu nie ma również znaczenia czy jego sprawcy możemy przypisać winę czy nie. Znaczy to, że zamach może grozić zarówno w sposób niepoczytalny jak i tak, że ze względu na wiek nie może ponosić odpowiedzialności, np. ze strony dzieci. Ma być tylko osoba ale jaka nie ma znaczenia. Z tego zwrotu „odeprzeć zamach” wynika także, że legalizowane przez obronę konieczną jest wyłącznie działanie skierowane przeciwko samemu zamachowcy, a więc legalizacja poprzez obronę konieczną dotyczy wyłącznie tego odpierania, które oznacza poświęcenie, naruszenie dóbr zamachowca, nie dóbr osoby trzeciej. Czyli jeżeli ja chcąc uniknąć ciosu nożem zasłaniam się cennym przedmiotem i ten przedmiot zostaje zniszczony lub zasłaniam się inną osobą i ta osoba odnosi rany, moje działanie polegające na spowodowaniu zniszczenia mienia albo spowodowaniu lekkiego uszczerbku na zdrowiu nie jest działaniem objętym obroną konieczną. Obroną konieczną by było wtedy jakbym ja ugodził nożem napastnika. W tej sytuacji o której mówimy kiedy moje działanie oznacza poświęcenie dobra innej osoby niż zamachowca będziemy wtedy mówić o stanie wyższej konieczności. A więc odpieranie ma być skierowane przeciwko dobru napastnika.
(…)
… z tego sposobu skorzystać żeby uchronić dobro w stosunku do którego skierowany jest zamach.
Można przyjąć model odwrotny, możemy powiedzieć sobie: w ogóle zasada subsydiarności nie obowiązuje przy obronie koniecznej co prowadzi do wniosku, że można reagować na czyn bezprawny każdym zachowaniem, zawsze można poświęcić dobro napastnika. Taka znana paremia „ten który wykracza przeciwko prawu pozbawia się ochrony…
... zobacz całą notatkę
Komentarze użytkowników (0)