To tylko jedna z 2 stron tej notatki. Zaloguj się aby zobaczyć ten dokument.
Zobacz
całą notatkę
STRAJK Opisany został w ustawie z 1991 o rozwiązywaniu sporów zbiorowych. Kontratyp strajku dedukujemy z przepisów tej ustawy, choć inaczej niż w przepisach kontratypów z kk, ten kontratyp nie został opisany za pomocą słów: "nie popełnia przestępstwa". Dedukowany kontratyp wyłącza bezprawność naruszenia miru zakładu pracy w sytuacji, gdy strajk przybiera postać strajku okupacyjnego.
STRAJK OKUPACYJNY wypełnia w istocie znamiona przestępstwa z art. 193 kk- naruszenie miru pomieszczenia. W przypadku wezwania strajkującej załogi do opuszczenia pomieszczenia ich dalsze przebywanie wypełnia znamiona naruszenia miru, jednak ich zachowanie nie jest bezprawne ze względu na kontratyp strajku, który dedukujemy z art. 21 ustawy ww. "Kierownik zakładu pracy nie może być w czasie strajku ograniczony w pełnieniu obowiązków i wykonywaniu uprawnień w odniesieniu do pracowników nie biorących udziału w strajku oraz w zakresie niezbędnym do zapewnienia ochrony mienia zakładu i nieprzerwanej pracy tych obiektów, urządzeń i instalacji, których uruchomienie może stanowić zagrożenie dla życia lub zdrowia ludzkiego lub przywrócenia działalności zakładu.
Skoro ustawa zawiera expresis verbis wyraźne ograniczenia zachowań strajkujących, którzy nie mogą w czasie strajku ograniczać uprawnień kierownika zakładu, to taki przepis ma sens tylko wtedy, gdy strajkująca załoga pozostaje na terenie zakładu pracy, lecz nie wolno strajkującym ograniczać w czasie strajku uprawnień i obowiązków kierownika zakładu. Konkluzja:
Nie popełnia przestępstwa naruszenia miru zakładu pracy w rozumieniu art. Art. 193 kk ten, kto uczestniczy w strajku okupacyjnym, którego przeprowadzenie nie ogranicza uprawnień i obowiązków kierownika zakładu.
Ta konkluzja wynika również z wykładni historycznej.
EWOLUCJA KONTRATYPU STRAJKU:
Prawo karne polskie miast średniowiecza- zamierzone działanie czeladników, którzy odmawiali pracy swoim mistrzom by wymów większą płacę. Reakcją na powstanie czeladników było albo przymuszenie ich do pracy albo wypędzenie z miasta, by akcja nie rozprzestrzeniała się.
W okresie międzywojennym strajk okupacyjny był bezprawny- z orzecznictwa SN: strajk okupacyjny wypełnia znamiona przestępstwa naruszenia miru pomieszczeń zakładu pracy.
W okresie powojennym- lata 50, 60, 70- nie używano pojęcia strajku z przyczyn ideologicznych. Zakładano bowiem, że strajk jest formą protestu pracowników, którzy świadcząc pracę wytwarzają wartość dodatkową przywłaszczoną przez właściciela środków produkcji- kapitalistę, stąd w encyklopediach- strajk nie występuje w gospodarce socjalistycznej, bo środki produkcji należą do ludzi pracy miast i wsi- lud pracy nie może sam siebie wyzyskiwać- brak możliwości strajku. Stosowano termin przerwy w pracy na określenie strajku. Przerwy w pracy, które miały postać strajku okupacyjnego były przez władze tolerowane, a reakcja na strajk następowała wtedy gdy załoga opuszczała zakład i formowała pochód i dołączały do niego inne załogi z innych zakładów ( czerwiec 1956- Zakłady im. F. Cegielskiego, wprowadzono do miasta dywizje pancerne do walki na terenie otwartym ), uzasadniano dywersją niemiecką w celu oderwania Poznania i przyłączenia go do Niemiec, RFN. Tak samo w Gdańsku i Szczecinie w grudniu 1970, 31.08.1980 po strajku na Wybrzeżu i w całej Polsce podpisano 30.08 w Szczecinie, 31.08 w Gdańsku tzw. porozumienia sierpniowe między MKS a przedstawicielami władzy. W porozumieniu znalazło się stwierdzenie, że pracownicy mają prawo do strajku, ni
... zobacz całą notatkę
Komentarze użytkowników (0)