To tylko jedna z 2 stron tej notatki. Zaloguj się aby zobaczyć ten dokument.
Zobacz
całą notatkę
Pojęcie osoby fizycznej i zdolności prawnej Nie istniał termin służący określeniu podmiotu prawnego ani zdolności prawnej. osoba - ten, kto może być podmiotem stosunków prawnych (osoby prawne i fizyczne )
zdolność prawna - zdolność bycia podmiotem praw i obowiązków.
Pełna zdolność prawna: wolny, obywatel rzymski, sui iuris, mężczyzna
status - stan prawny lub stanowisko prawne poszczególnych ludzi w sensie przynależności do pewnych wspólnot ludzkich.
Wyróżniano status libertatis, status civitatis i status familiae .
Posiadanie owych trzech status miało podstawowe znaczenie dla (pełnej lub ograniczonej) zdolności prawnej.
C a p i t i s d e m i n u t i o - utrata jednego z owych trzech status (jako zmiana dotychczasowego stanu - prioris status permutatio ). Powodowała zmianę lub też utratę zdolności prawnej.
Capitis deminutio m a x i m a (magna) - utrata wolności
Capitis deminutio m e d i a - utrata obywatelstwa
Capitis deminutio m i n i m a (minor) - utrata stanowiska w rodzinie
1) osoba alieni iuris staje się sui iuris
2) osoba sui iuris staje się alieni iuris
3) osoba alieni iuris staje się alieni iuris w innej rodzinie
Osoba sui iuris - osoba nie podlegająca niczyjej władzy rodzinnej
Osoba alieni iuris - osoba pod czyjąś władzą rodzinną (persona, quae alieno iure subiecta est). Osobami alieni iuris były osoby: sub potestate (np. niewolnicy) in manu (np. żona) in mancipio (np. dzieci)
Osoba sui iuris mogła stać się alieni iuris (np. przez adrogatio), natomiast osoba alieni iuris mogła stać się sui iuris (np. przez remancipatio) albo alieni iuris w innej rodzinie (np. przez adoptio).
Początek prawnego bytu człowieka
Z reguły urodzenie. Nie wymagana była zdolność dziecka do życia. Jako dowód konieczny był krzyk dziecka ( Prokulianie ) lub jakikolwiek ( Sabinianie ). Zdolnośc prawna powstawała najczęściej wraz z urodzeniem. Płód przedwczesny, poroniony, anormalny - nie był traktowany jako człowiek.
CONCEPTUS PRO IAM NATO HABETUR Poczęty jest uważany za już narodzonego. Czasem przyjmowano fikcję, że nie narodzone dziecko było już urodzone. Fikcja taka stosowana była przy dziedziczeniu. Konieczne było do niej jednak rzeczywiste urodzenie. Justynian dokonał uogólnienia tej zasady na wszystkie przypadki, gdzie chodziło o dobro dziecka. CONCEPTUS PRO IAM NATO HABETUR, QUOTIENS DE COMMODIS EIUS AGITUR. (mający się narodzić jest uważany za narodzonego o ile chodzi o jego korzyści)
(…)
… prawne narodzonego człowieka oceniane było na podstawie statusu ojca w dniu poczęcia, potem miarodajny był status ojca w momencie urodzenia.
Przy pochodzeniu pozamałżeńskim miarodajny był status matki w chwili urodzenia. Od Sewerów do uzyskania status libertatis wystarczało, aby matka była wolna w jakimkolwiek momencie ciąży.
dziecko prawe - poczęte w czasie trwania małżeństwa, za Justyniana także poczęte przed ale narodzone w jego trakcie.
Od Augusta - rejestr dzieci małżeńskich
Od Marka Aureliusza - rejestr obejmujący także dzieci pozamałżeńskie
Na podstawie rejestru sporządzano t e s t a t i o n e s - prywatne odpisy poświadczone przez świadków
Obowiązek rejestracji dzieci do 30 dni po urodzeniu.
Koniec prawnego bytu człowieka - Śmierć
Nie istniało urzędowe uznanie za zmarłego ani domniemanie…
... zobacz całą notatkę
Komentarze użytkowników (0)