To tylko jedna z 6 stron tej notatki. Zaloguj się aby zobaczyć ten dokument.
Zobacz
całą notatkę
Chińska Republika Ludowa - powstanie i etapy w rozwoju wewnętrznym
Po upadku cesarstwa państwo chińskie było bliskie rozpadu z powodu konfliktów wewnętrznych i japońskich agresji. Wprawdzie komunistom udało się zjednoczyć kraj, jednak ich eksperymenty polityczno-ekonomiczne były tragiczne w skutkach.
W 1912 roku, w wyniku rewolucji abdykował ostatni cesarz chiński, Pu Yi z dynastii Qing. Jednak niemal równocześnie przywódca rewolucyjny Sun Yat-sen musiał zrzec się władzy na rzecz generała Yuan Shikai. Yuan Shikai formalnie był prezydentem, jednak faktycznie sprawował władzę dyktatorską. Było jednak jasne, że Chiny - w owym czasie kraj 400-milionowy - nie będzie łatwo przekształcić w nowoczesne państwo.
Walka o władzę
W sierpniu 1912 roku powstała liberalno-demokratyczna partia Kuomintang z Sun Yat-senem na czele, jednak niewiele mogła ona zdziałać przeciwko dyktatorskiej władzy Yuan Shikaia, który rządził do śmierci w 1916 roku. SunYat-sen próbował utworzyć wtedy rząd w Kantonie (Guang-zhou) na południu kraju, gdzie jego partia miała duże wpływy, jednak większość kraju jeszcze przez niespełna dekadę pozostała pod kontrolą różnych ugrupować militarystycznych.
W 1921 roku w Szanghaju powstała Komunistyczna Partia Chin (KPCh), a jednym z uczestników konferencji założycielskiej był bibliotekarz Mao Tse-tung. Z początku wrogo do siebie nastawione, w 1924 roku KPCh i Kuomintang zwarły szeregi we wspólnej walce z militarystami. W tym samym roku rozpoczęła się tak zwana I rewolucyjna wojna domowa.
W czasie przygotowania "marszu na północ", wyprawy przeciwko militarystom, zmarł Sun Yat-sen. Jego następca został Czang Kaj-szek, który stanął na czele marszu i z łatwością zdobył Szanghaj. Czang Kaj-szek od początku z niechęcią odnosił się do komunistów, tym łatwiej przyszło przemysłowcom z Szanghaju przekonać go do pozbycia się niewygodnego sojusznika. W zamian mógł on oczekiwać od nich niezwykle potrzebnego wsparcia finansowego. finansowego kwietniu 1927 roku Kuomintang zerwał z KPCh, mordując przy tym tysiące komunistów, którzy osłabieni zmuszeni zostali do zakładania swoich baz na peryferiach Chin.
Po zdobyciu Nankinu Czang Kaj-szek utworzył tam rząd kuomintangowski, który swoją władzą objął większość terytorium kraju. Możliwe to jednak było jedynie dzięki kompromisowi z militarystami, w związku z czym władza Kuomintangu była słaba, zanim jeszcze wystawiona została na próbę przez komunistów i Japończyków.
Odrodzenie komunistów
Komuniści stopniowo odbudowali swoje siły w tak zwanych "czerwonych bazach", umiejscowionych głównie w prowincjach Jianhxi i Hunan na południu kraju (rodzinne strony Mao Tse-tunga). Utworzono Robotniczą-Chłopską Armię Czerwoną, która od 1927 roku prowadziła walki z oddziałami Kuomintangu.
(…)
… ogłosiła program Wielkiego Skoku, czyli błyskawicznego przejścia Chin od socjalizmu do komunizmu. Społeczeństwo miało zostać zorganizowane w samowystarczalne komuny ludowe, dzięki czemu w ciągu 5 lat planowano osiągnąć 6-krotny wzrost produkcji przemysłowej i dwukrotny wzrost produkcji rolnej. Na przykład przyrost produkcji stali postanowiono osiągnąć poprzez skierowanie chłopów, w czasie żniw, do wytopu…
… autorytetem i posiadał silne poparcie armii, na czele której stał Lin Biao. W 1966 roku Mao Tse-tung postanowił rozpocząć kolejną wielką kampanię, mającą na celu podtrzymanie żywotności rewolucji.
Rewolucja Kulturalna
Wielka Proletariacka Rewolucja Kulturalna była atakiem na wszelkiego rodzaju "stare wartości" i formy władzy, od profesorów uniwersyteckich po wrogich Mao dygnitarzy partyjnych. Realizowana…
… egzemplarzy.
W niektórych miastach wybuchły walki pomiędzy zwalczającymi się frakcjami. Porządek przywrócony został dopiero po interwencji armii. Teraz przyszła kolej na ukaranie członków Czerwonej Gwardii, których wysłano na wieś celem "reedukacji" przez chłopów. Oznaczało to, że całe pokolenie młodych ludzie spędziło lata na prowincji na bezsensownych wygnaniu. W trakcie Rewolucji Kulturalnej zamordowano…
… Ludowej (ChRL).
Mimo zaangażowania się ZSRR w Chinach, Mao Tse-tung i Józef Stalin nie mogli się porozumieć. Rozbieżności dotyczyły roli ZSRR w dalszym rozwoju wydarzeń w Chinach, Mao nie chciał uzależnić się od Stalina, czego Stalin nie mógł ścierpieć, ponadto pojawił się spór graniczny o tereny nad Ussuri, a także nie mniej ważny spór ideologiczny. Stalin domagał się wprowadzenia radzieckiego modelu…
... zobacz całą notatkę
Komentarze użytkowników (0)