Pomiar agresji - eksperymenty laboratoryjne

Największą rolę odgrywa 5 następujących procedur eksperymentalnych:

o (1) paradygmat nauczyciel-uczeń: inscenizacja rzekomego eksperymentu n.t. uczenia się; badany zostaje nauczycielem, a drugi badany uczniem (a serio pomocnik eksp.); nauczyciel karze ucznia za nieprawidłowe odpowiedzi szkodliwymi bodźcami; wybór natężenia kary = wskaźnik zachowania agresywnego, z reguły są to wstrząsy elektryczne.

o (2) paradygmat oceny eseju: stos. do badania agres. zachowań na uprzednią prowokację; badani mają napisać esej, która ma później ocenić drugi "badany" (a serio pomocnik eskp.), ocena polega na wymierzeniu 1 wstrząsu elektr. (gdy ocena jest dobra) lub 10 (gdy jest zła); badani otrzymują 1 lub 7 wstrząsów; role zostają odwrócone; liczba wstrząsów = wskaźnik siły ich reakcji agresywnej

o (3) paradygmat czasu reakcji rywalizacyjnych: badani współzawodniczą z partnerem (pomocnikiem eksp.), w każdej próbie powolniejszy rywal otrzymuje wstrząs elektryczny od zwycięzcy; w I próbie badany wygrywa - wstrząs I = wskaźnik niesprowokowanej reakcji agresywnej, następne = wskaźniki agresji odwetowej

o (4) paradygmat lalki Bobo: duża, nadmuchiwana lalka-klaun Bobo (fuj! - przyp. autorki:p); najpierw wzbudzane są w dzieciach gotowość do działań agresywnych, następnie zachowanie dziecka wobec Bobo jest obserwowane i oceniane pod kątem częstości aktów agresji

o (5) agresja słowna: badanych poddaje się manipulacji, by wzbudzić w nich reakcje agresywne;