To tylko jedna z 4 stron tej notatki. Zaloguj się aby zobaczyć ten dokument.
Zobacz
całą notatkę
dr U. Skurzyńska - Sikora, Zarządzanie międzynarodowe, WYKŁAD 10, (sem V)
Międzynarodowe sojusze strategiczne:
Mogą przyjąć formę zarówno kooperacji niekapitałowych jak i kapitałowych, dlatego w powiązaniach kooperacyjnych traktowane są jako 3 trzeci odrębny sposób funkcjonowania na rynkach zagranicznych.
Bezpośrednie inwestycje zagraniczne:
- w zależności od wielkości wkładów inwestorów i formy organizacyjno - prawnej , mogą być zaliczone do formy samodzielnego prowadzenia działalności, jak i kapitałowych powiązań kooperacyjnych.
Przedsiębiorstwo korzystając z jednej może się angażować także w inne sposoby obsługi rynku zagranicznego.
Najbardziej typową formą umiędzynarodowienia inicjują najczęściej ten proces , jest angażowanie się w handel zagraniczny.
Sposoby internacjonalizacji w zakresie handlu zagranicznego:
eksport pośredni
eksport bezpośredni
import bezpośredni
Eksport pośredni:
producent sprzedaje wyroby krajowemu ekspertowi lub krajowej filii zagranicznego importera w celu ich sprzedaży za granicę.
Producent nie podejmuje zdanych kroków związanych z przekroczeniem granicy przez towar. Zadania te realizowane są przez pośrednika handlowego.
Typy pośredników handlowych:
Krajowy hurtownik - podmiot, który kupuje wyroby różnych producentów w celu ich odsprzedaży na własny rachunek na rynkach krajowych i zagranicznych w tym przypadku inicjatywa internacjonalizacji leży w gestii pośrednika. Sam producent nie jest świadomy umiędzynarodowienia swoich produktów.
Krajowy agent - przyjmuje rolę negocjatora w transakcjach z zagranica i doprowadza do ich zawarcia , otrzymuje prowizję za sprzedaż produktów za granice.
Jednostka współpracująca - podejmuje się eksportu produktów w imieniu różnych producentów i jest częściowo im podporządkowana.
Przedsiębiorstwo handlu zagranicznego - pośredniczy w eksporcie wyrobu w zamian za prowizje od sprzedawcy.
Zaleta eksportu bezpośredniego:
- wymaga niewielkiego zaangażowania kapitałowego
- niskie ryzyko internacjonalizacji
- poszerzenie rynków zbytu i związane z tym korzyści skali
- ograniczone zaangażowanie personalne
- elastyczność
Wady eksportu pośredniego:
- koszty transportu i handlowe
- ryzyko słabego rozeznania lokalnych gustów - wydłużony czas reakcji przedsiębiorstwa na zmiany na rynkach zagranicznych
- mogące wystąpić problemy z pośrednikiem handlowym, obsługa i serwisem.
- pośrednie ponoszenie ryzyka kursowego.
(…)
… kontaktów handlowych.
Ważnym czynnikiem powodzenia eksportu produktów jest dostęp do sieci dystrybucji.
Dostęp do sieci dystrybucji na rynkach zagranicznych można uzyskać poprzez:
Kooperacja z partnerami zagranicznym, np. w formie międzynarodowych aliansów strategicznych.
Angażowanie kapitału w celu uruchomienia własnej sieci dystrybucji poprzez tworzenie filii handlowych Zalety eksportu bezpośredniego…
... zobacz całą notatkę
Komentarze użytkowników (0)