To tylko jedna z 3 stron tej notatki. Zaloguj się aby zobaczyć ten dokument.
Zobacz
całą notatkę
Wzmacnianie władzy państwowej. Ograniczanie i likwidacja samopomocy. Ewolucja od systemu prywatnoprawnego do publicznoprawnego. Kształtowanie procedury inkwizycyjnej (śledczej). Kary publiczne. Wzmacnianie władzy państwowej. Znamieniem rozwoju organizacji państwowej było dążenie do obejmowania najpoważniejszych przestępstw, uznawanych za godzące w interesy ogółu, własnym systemem karania. Ograniczanie i likwidacja samopomocy. Z czasem jak zaczęła wzrastać władza panującego - zaczęły być ustanawiane ograniczenia stosowania samopomocy, aż do całkowitego jej zabronienia. W zamian za to władca ustanawiał sędziów, którzy mieli za zadanie rozstrzyganie sporów oraz sądzenie.
Następstwem wzrostu liczby przestępstw skierowanych przeciwko ogółowi i karanych przez państwo było zmniejszenie się zakresu czynów, których ściganie było pozostawione pokrzywdzonym. Ponadto władza państwowa w coraz szerszym stopniu interweniowała w sporach prywatnych.
Jednym z przejawów tej interwencji były normy nakazujące stronom pojednanie się i przyjęcie przez pokrzywdzonego okupu pod groźbą kary państwowej.
Wprowadzane były także ograniczenia co do miejsca wykonania zemsty, głównie pod wpływem Kościoła., który rozpowszechnił instytucję azylu kościelnego, spod którego przestępca był wydawany władzom pod warunkiem, że nie poniesie kary śmierci ani okaleczenia.
Pod wpływem Kościoła wprowadzono również: ograniczenie czasu w którym wykonywanie zemsty było dopuszczalne, rozejm boży, przedawnienie dochodzenia krzywd drogą samopomocy. Ewolucja od systemu prywatnoprawnego do publicznoprawnego Początkowo proces średniowieczny, ze względu m.in. na słabość aparatu państwowego, miał charakter prywatnoskargowy. Ponieważ kościół katolicki w średniowieczu był zainteresowany zwalczaniem herezji, a jednocześnie proces prywatnoskargowy nie był tu skutecznym sposobem utrzymania porządku prawnego - pojawiły się nowe koncepcje prowadzenia postępowania przed sądem.
W 1215 r. w procedurze stosowanej przez kościół wprowadzono proces „z doniesienia ” - per denuntatione - z prywatnej inicjatywy. Proces ten rozpoczynało zawiadomienie sądu o popełnionym przestępstwie (herezji). W procesie tym zawiadamiający uwalniał się od dalszego uczestnictwa w procesie - którego wynik przecież nie zawsze był zgodny z oczekiwaniami oskarżającego.
Po zawiadomieniu o przestępstwie sprawą zajmował się już dalej tylko sąd. Sędzia mógł wszcząć postępowanie zawsze, gdy dowiedział się o przestępstwie - niezależnie od sposobu uzyskania tej informacji.
Proces z denuncjacji bardzo szybko przekształcił się w proces wszczynany w urzędu - proces publiczno-skargowy. W tym systemie wystarczyło już samo podejrzenie, zła opinia.
(…)
… zostały kary kompozycyjne - w Europie zniknęły niemal całkowicie. Wyjątkowo długo utrzymały się w Polsce, bo do II połowy XVIII w.
W miejsce kar kompozycyjnych wchodzą powoli kary publiczne:
kary cielesne, w tym:
kary śmierci (najczęściej stosowne) nawet za drobne przewinienia
kwalifikowane (zaostrzone) - np. poprzez zastosowanie dodatkowych tortur
niekwalifikowane (bardziej humanitarne) - np. ścięcie…
... zobacz całą notatkę
Komentarze użytkowników (0)