To tylko jedna z 2 stron tej notatki. Zaloguj się aby zobaczyć ten dokument.
Zobacz
całą notatkę
II. ZASADA WALUTOWOŚCI - w art. 358:
Z zastrzeżeniem wyjątków w ustawie przewidzianych, zobowiązania
pieniężne na obszarze RP mogą być wyrażone tylko w pieniądzu
polskim.
Oznacza to, że zobowiązania pieniężne na obszarze RP nie mogą opiewać na inne waluty i nie mogą być w nich
wykonywane - sankcją jest nieważność (art. 58). Jest wiele wyjątkow przewidzianych w ustawie, przede
wszystkim w prawie dewizowym.
W praktyce wartości świadczeń są często wyrażane nie w walucie polskiej lecz w walucie obcej np. oferty lokali
mieszkalnych, nieruchomości, samochodow - płatność wyrażona w walucie obcej. Te ogłoszenia można w
drodze przychylnej interpretacji uważać za (jedynie zaproszenia do rokowań - to nie czynn.pr. albo) oferty
zawierające klauzule walutowe, podobnie umowy - wtedy można przyjąć, że umowa jest ważna. Jeżeli jednak
dojdzie już do zapłaty w dewizach, to trudniej uchylić się od skutkow nieważności, bo strony potwierdzają, że
ich zamiarem było ustalenie w umowie płatności w walucie obcej. Taka umowa byłaby nieważna, chyba żeby
potraktować tę zapłatę w dewizach jako datio in solutum czyli tzw. świadczenie w miejsce wypełnienia. Wtedy
zapłata w dewizach będzie nieważna, ale można uratować ważność samej umowy, ktora w zasadzie opiewałaby
na świadczenie w walucie polskiej, a zapłata w dewizach byłaby tylko czynnością dodatkową, ktorą strony
uzgadniają już przy wykonaniu, mocą ktorej wierzyciel zgadza się na przyjęcie innego świadczenia w miejsce
zastrzeżonego pierwotnie. Wtedy to zobowiązanie do świadczenia w dewizach byłoby nieważne i wpłata
w dewizach podlegałaby zwrotowi jako świadczenie nienależne. Natomiast wierzyciel mogłby nadal dochodzić
zapłaty o sumę określoną w złotowkach przy założeniu, że pierwotna umowa dotyczyła płatności w walucie
polskiej i nie jest dotknięta sankcją nieważności.
Pojawiały się w doktrynie polskiej poglądy, że korzystanie z klauzuli walutowej jest w świetle zasady
walutowości niedopuszczalne. Ponieważ zobowiązanie ma być wyrażone w walucie polskiej, a w art.3581§2 jest
odwołanie do innego niż pieniądz miernika wartości, a więc powstaje pytanie czy waluta obca to też pieniądz.
Praktyka przemawia za tym, że klauzula walutowa jest dopuszczalna. Orzecznictwo do tej pory nie wypowiadało
się w tej sprawie nie ma więc podstaw do zakazu odwoływania się do klauzul walutowych. W art.3581§2 trzeba
dodać, że chodzi o inny niż pieniądz polski miernik wartości.
Problem jeżeli jest dopuszczalna zapłata w dewizach, to czy tego rodzaju świadczenie jest świadczeniem
... zobacz całą notatkę
Komentarze użytkowników (0)