To tylko jedna z 2 stron tej notatki. Zaloguj się aby zobaczyć ten dokument.
Zobacz
całą notatkę
Problemy okresy dorastania :
Większość zachowań problemowych ujawniających się w czasie dorastania wypływa z frustracji potrzeb psychicznych, nieumiejętności poradzenia sobie z trudnościami życiowymi oraz z trudności w realizacji celów życiowych. Nastolatek kłamie, bo jest to sposób na uniknięcie odpowiedzialności bądź uzyskanie zwolnienia z wypełnienia obowiązku. Często kłamstwo bywa środkiem do osiągnięcia pożądanego celu lub ochrony własnej prywatności przed dorosłymi. Fascynacja niektórymi gatunkami muzyki przekazującej negatywne treści (gloryfikowanie narkotyków, alkoholu, eksponowanie okultyzmu, sadyzmu, przemocy, itp.) często jest przejawem buntu wobec norm i autorytetów. Przynależność do destruktywnych grup wiąże się z obietnicą zaspokojenia potrzeb miłości, akceptacji, zrozumienia, samodzielności a jednocześnie oparcia i przynależności do grupy. W życiu każdego człowieka bardzo ważna jest potrzeba sukcesu. Nastolatek w roli ucznia rzadko ma okazję, aby ją zaspokoić. Szkoła wspomaga w tym zakresie tylko najzdolniejszych, a uczniowie tzw. przeciętni, stanowiący znakomitą większość oraz przejawiający trudności muszą szukać poza szkołą zaspokojenia tej potrzeby. Najczęściej towarzyszą temu coraz trudniejsze relacje z rodzicami. Adolescent szukając więc grupy, która go zaakceptuje takim, jakim jest, popada w destrukcyjne środowisko, podejmuje zachowania ryzykowne. Dorastaniu często towarzyszy niezrównoważenie emocjonalne, manifestowane nadmierną pobudliwością. Złe humory, drażliwość, wybuchy złości oraz agresja, szczególnie w przypadku chłopców, dają się we znaki otoczeniu nastolatka. Dysfunkcyjne zachowania dorastających można ująć w następujące kategorie (Z. Gaś, 1995): poznawczo-emocjonalną, zawierającą: niską samoocenę, impulsywność, negatywne postawy wobec szkoły, niski rozwój poznawczy i niskie aspiracje w zakresie poziomu wykształcenia; behawioralną, obejmującą: łamanie dyscypliny szkolnej, zachowania przestępcze, zachowania aspołeczne, używanie środków odurzających; sieci społecznej dotyczącą: uwikłania w zachowania dysfunkcyjne oraz różne formy dezorganizacji życia rodzinnego. Powyższe zachowania młodzież podejmuje na skutek stresu, presji rówieśniczej oraz braków w zakresie umiejętności porozumiewania się, rozwiązywania problemów i adekwatnej samooceny. Osiąganiu dojrzałości towarzyszą liczne problemy, sytuacje przysparzające kłopotów. Skutki błędów wychowawczych popełnionych przez rodziców we wcześniejszych fazach rozwoju ujawniają się niekiedy dopiero w okresie adolescencji, czyniąc ten czas jeszcze trudniejszym. Rodzice są odpowiedzialni za ustalenie reguł i zasad obowiązujących w rodzinie - to rodzina uczy kontaktów społecznych, nawiązywania więzi z innymi oraz radzenia sobie w sytuacjach trudnych. Jak młody człowiek poradzi sobie z przejściem z dzieciństwa w dorosłość zależy od przygotowania dziecka do pełnienia ról społecznych, wpojenia wartości, szacunku dla obyczajów i tradycji obowiązujących w danej kulturze oraz uczenia się komunikowania z innymi ludźmi. Zdarza się nierzadko tak, że nie sposób uniknąć trudności wychowawczych towarzyszących dorastaniu, gdyż nastolatek przejawia skłonność do buntu i eksperymentowania. Niezwykle ważne jest więc zastosowanie pozytywnych bodźców wychowawczych oraz zapobieganie niepożądanym zachowaniom zanim staną się one faktem. Wskazanie nastolatkowi różnic pomiędzy zmyśleniem a rzeczywistością, uświadomienie znaczenia uczciwej postawy zarówno w życiu rodzinnym jak i społecznym pomoże mu rozwiązywać sytuacje trudne bez posługiwania się kłamstwem. Wyrobienie w dziecku krytycyzmu wobec brutalnych przekazów i treści uchroni je przed destruktywnymi zachowaniami. Zdolność korygowania własnego postępowania nie bierze się z niczego, ani nie pojawia się nagle. W procesie nabywania samokontroli dziecko potrzebuje rodzicielskiego wsparcia i przewodnictwa .
... zobacz całą notatkę
Komentarze użytkowników (0)