PRAWO JAKO PRZEDMIOT BADAŃ NAUKOWYCH.
Podstawowe problemy nauk prawnych.
Nauka prawa wywodzi się z rzymskiej jurysprudencji, pojmowanej początkowo jako znajomość prawa. Nauki prawne bywają zaliczane do nauk ogólnych (Europa), niekiedy traktuje się je jednak jako swoiste rzemiosło i kładzie nacisk na praktykę (USA). Arystoteles rozróżniał wiedzę teoretyczną i praktyczną. Radykalne zmiany przyniósł dopiero wiek XIX, kiedy to w wyniku rywalizacji zwolenników aprioryzmu i empiryzmu sformułowano kryteria wiedzy naukowej i rozróżniono podstawowe rodzaje nauk (przyrodnicze i społeczne). Uznano, że zjawiska przyrody są przedmiotem badań nauk nomotetycznych (ustalają obiektywne prawidłowości), zjawiska społeczne i kulturowe - nauk idiograficznych (ustalają obraz faktów jednostkowych). Obok nauk empirycznych i formalnych (apriorycznych) wyodrębniono nauki humanistyczne. W naukach prawnych wyodrębniono 4 dyscypliny: dogmatyka prawa - interpretacja przepisów, ustalenia co do ich obowiązywania,
filozofia prawa - formułowanie ogólnych twierdzeń istocie, celach prawa itp.,
nauki historyczno-prawne
nauki empiryczne - badanie rzeczywistego funkcjonowania prawa. Obecnie za najwłaściwsze uznaje się podejście wielopłaszczyznowe. Metody badawcze w prawoznawstwie.
językowo-logiczna analiza tekstów,
metody badawcze socjologii i psychologii,
filozoficzna refleksja nad naturą wartości,
stosowanie różnych ujęć, np. porównawczego (komparatystycznego), historycznego. Naukowość prawoznawstwa.
Prawoznawstwo zalicza się do nauk humanistycznych, czyli takich, które za przedmiot poznania biorą nie opis (nauki pozytywistyczne) a rozumienie faktów. Taki model dopuszcza formułowanie wypowiedzi normatywnych czy ocennych. Nacisk kładzie się na wartościowanie określonych stanów rzeczy i sądów oraz uzasadnianie przyjętych stanowisk. Wstęp do prawodawstwa na charakter propedeutyczny w wymiarze poznawczym i praktycznym. Korzysta z dorobku wielu dyscyplin naukowych.
... zobacz całą notatkę
Komentarze użytkowników (0)