To tylko jedna z 5 stron tej notatki. Zaloguj się aby zobaczyć ten dokument.
Zobacz
całą notatkę
Granic dawnego państwa ruskiego nie można jednoznacznie wskazać. Ulegały one ciągłym zmianom, w niewielkich odstępach czasu. Państwo to opierało się na związku seniorów z ich wasalami, którzy podporządkowywali sobie pozostałą ludność. Nie występowała zasada suwerenności terytorialnej lecz system umów lennych. Uwzględnić również trzeba , iż dawne państwo ruskie powstało, gdy słowiański proces kolonizacyjny nie był zakończony. Formowanie terenów etnicznych dopiero się rozpoczęło i nie było wyraźnie ustalonych granic. V. Prochazki wyróżnił 3 fazy rozwoju państw słowiańskich: etniczna , terytorialna , książęca . W ramach tej ostatniej uformowane zostały podstawy państwowości, co prowadziło do utworzenia ”księstw protofeudalnych”, które poprzedziły pojawienie się państwa. Zaczynają zanikać nazwy plemienne takie jak np. Polanie Chorwaci i zostają zastąpione przez nazwy pochodzące od „grodów stołecznych” Takich jak np. Kijowianie, Nowogrodzianie. W X-XIw. była bardzo duża ruchliwość warstw społecznych . Cały czas poszukiwano nowych terenów, które nadawałyby się pod uprawę rolną oraz nowych terenów myśliwskich. Czego skutkiem było powstawanie oraz zanikanie osiedli ludzkich. Najpoważniejsze konflikty wojenne występowały na terenach peryferyjnych. Niezmienna pozostawała sytuacja na centralnych terenach. Natomiast peryferie podlegały ciągłym zmianom różnego rodzaju.Dawne państwo ruskie stanowiło konglomerat plemion i narodowości. O odrębności tych grup świadczy stosowanie osobowości prawa. W „Prawdzie Ruskiej” można znaleźć specjalne prawo dla różnych narodowości i grup etnicznych. Zgrupowanie plemienne Słowian nie może być rozumiane jako całość ponieważ dzielili się oni na co najmniej 2 części: południową i północną . Również wewnątrz tych części każda grupa plemienna uważała się za nie związaną z pozostałymi. Pojęcie wspólnoty narodowej w tym czasie w ogóle nie istniało. Przykładem mogą być Nowogrodzianie, którzy nie uważali się za Rusów, ale za mieszkańców swojej ziemi, lecz nie byli oni wyjątkiem ponieważ taka świadomość występowała również w innych rejonach wschodniej Europy. Ówczesny człowiek był człowiekiem „małej grupy”. Wszystkie interesy pojawiały się tylko na tle wąskiego kręgu współplemieńców, nie odczuwając żadnej bliskości z przedstawicielami innych plemion. Tereny na których osiedliły się plemiona słowiańskie były bardzo zróżnicowane pod względem geograficznym co ograniczyło do minimum kontakty pomiędzy plemionami. Upadek ustroju rodowo-plemiennego i jego przebieg w rejonach nie odbywał się synchronicznie. Pojawienie się stosunków feudalnych w jednych miejscach następowało wcześniej innych później. Brak było jakiejkolwiek unifikacji.Bardzo prawdopodobne jest, że przed powstaniem danego państwa ruskiego na terenach północno-zachodnich Europu wschodniej pojawiły się związki ziem słowiańskich i nie słowiańskich. Za trzon uważa się przede wszystkim ziemię nowogordzką. Społeczeństwo klasowe w okresie przedfeudalnym mogło przetrwać tylko w formie dostatecznie silnej, ponadmiejscowej organizacji związkowej. Podstawowym kierunkiem było polityczne powiązanie chociażby kilku ziem. Później ziemie te miałyby się przekształcić w mikroorganizmy-autonomiczne części powstającej organizacji federalnej. To w znacznym stopniu wzmacniało związek polityczny. W granicach federacji mogło powstać kilka związków politycznych, by następnie zlać się w jeden większy. Dawne państwo ruskie powstało w wyniku połączenia się dwu ponadmiejscowych związków polit
(…)
… się tylko na autorytecie władcy. Wiedział, że aby wzmocnić kraj potrzebne są także powiązania wewnętrzne. Uważał on, że jednym z takich czynników może być religia. Pierwszą taką próbą była reforma pogaństwa. Kult Peruna stał się wspólny dla wszystkich poddanych. Jego posąg wyniesiono z zamkowego dworu i umieszczono go na wzgórzu poza dworem. Jednak próba ta od początku była skazana na niepowodzenie. Ponieważ niemożliwe…
... zobacz całą notatkę
Komentarze użytkowników (0)