Umowy obligacyjne jako instytucja prawa obligacyjnego (istota konsensusu).

Umowy obligacyjne jako instytucja prawa obligacyjnego (istota konsensusu). Umowa - zgodne oświadczenie woli dwóch stron, mogą być wielostronne, np. umowa spółki.
Umowa dochodzi do skutków wyniku złożenia zgodnych oświadczeń woli ( consensus i dissensus , patrz: rysunek w części I wykładu).
Konsensus:
Naturalny.
Sfingowany - strony zwierają umowę i są związane wzorcem umownym nie dlatego, że zgodziły się na wzorzec, ale zostały zachowane ogólne warunku związania wzorcem z 384 kc.
Funkcje konsensusu:
Funkcja kreatywna - powołanie nowego stosunku obligacyjnego.
Funkcja kształtująca (56 kc) - treść stosunku obligacyjnego wykreowanego zawarciem umowy określa nie tylko sam konsensus (treść umowy), ale też inne elementy:
Zasady współżycia społecznego.
Przepis ustawy.
Ustalone zwyczaje.
--------------------
Ogólne warunki umów.
Konsensus w tym sensie współ kształtuje stosunek obligacyjny.
Wynika to z odróżnienia:
- Zdarzenia prawnego - współbrzmienie oświadczeń (konsensus).
- Od samego stosunku obligacyjnego.
Zdarzenia prawne mogą być inne, a figura prawna, jaka powstanie taka sama. Odstąpienie od umowy powoduje wygaszenie stosunku obligacyjnego.
... zobacz całą notatkę