To tylko jedna z 2 stron tej notatki. Zaloguj się aby zobaczyć ten dokument.
Zobacz
całą notatkę
Cywi_ska. Notatka składa się z 2 stron.
Teorie zabaw Zabawa była traktowana jako zjawisko fizjologiczne i biologiczne.
TEORIA nadmiaru energii (F. Schiller - zapoczątkował tę teorię Spencer) - uważają oni, że zabawa jest pospolitym zjawiskiem w życiu zwierząt i ludzi, ale zwierzęta wyżej zorganizowane i ludzie łatwiej zaspokajają swoje potrzeby niż te stojące niżej w hierarchii i dzięki temu mają nadmiar energii życiowej, która kumuluje się w komórkach organizmu. Ten nadmiar energii ludzie i zwierzęta oddają w formie zabawy. Twórcom zarzucono to dlaczego ta energia jest wykorzystywana w zabawie. Osobniki młode mają szczególnie dużo tej energii.
TEORIA ćwiczenia przygotowawczego C. Groosa - nie traktuje on zabawy jako nadmiaru energii, ale jako instynkt zmuszający zwierzęta i dzieci do podejmowania określonych ćwiczeń, których celem jest rozwój fizyczny i psychiczny. Przygotowująca do zadań w przyszłości.
TEORIA rekapitulacji (G. Stanley Hall) - zabawa jako proces uzewnętrznianie się instynktów niższych, które człowiek odziedziczył w spadku po odległych filogenetycznie? Przodkach. Jego zdaniem w zabawach dzieci pojawiają się czynności analogiczne do tych, które były w toku historycznego rozwoju. Hall uważa, że dziecko powtarza w zabawie te czynności, które umożliwiały życie jego przodkom.
TEORIA katarktyczna, Carr - zabawa ma charakter oczyszczający (katharsis) sublimującą , uszlachetniającą instynkty ludzkie. Zabawy oczyszczają nas od aspołecznych skłonności, które są sublimowane w zabawie np. taniec, zawody, podróże.
TEORIA funkcji zastępczej Clapar éd'a - zabawa jako wyrównywanie braków życia, kompensacja tego czego nie mamy, pozwala przenieść się w lepszy świat, rozwija wyobraźnię, pozwala dziecku realizować te cele, które w życiu są dla niego nieosiągalne. W tym wymiarze zabawa zaspokaja podstawowe potrzeby i przygotowuje do zadań w późniejszym życiu. TEORIA rekreacji i relaksacji Lazarusa - zabawa jako forma aktywnego wypoczynku po pracy, regeneracji sił, aktywność fizyczna, aktywność ruchowa. Inteligencja emocjonalna - ogólną teorię wprowadzili w 1990 r. Salovoy i Vlayer. Zdefiniowali ją jako zdolność rozpoznawania i regulowania swoich emocji oraz innych osób oraz umiejętność wykorzystywania uczuć do kierowania myśleniem i działaniem. Teorię tę rozpowszechnił Golleman. Wyodrębnił on określone kompetencje emocjonalne, które świadczą o poziomie inteligencji emocjonalnej. Samoświadomość, samoregulacja, motywacja, empatia, umiejętności społeczne. Samoświadomość jest potrzebna Inteligencji emocjonalnej - odzwierciedla znajomość własnych emocji, umiejętność nazywania własnych emocji, rozpoznawanie i wskazywanie źródeł. Pierwszym krokiem jest rozwijanie słownictwa związanego z emocjami - radość, złość (gniew), smutek i strach. Dzieci powinny mieć świadomość przeżywanych emocji oraz świadomość tego, skąd ta emocja się wzięła. Ogromną rolę odgrywa wzbogacenie wiedzy dzieci na temat ekspresji emocjonalnej, wyrazu mimicznego. Ważną rolę w zakresie ekspresji emocjonalnej będą próby odczytywania wyrazu mimicznego różnych osób na obrazach, odgrywanie emocji za pomocą mimiki przez n-la lub dzieci, których zadaniem będzie odgadnięcie o jaki to rodzaj emocji chodzi.
... zobacz całą notatkę
Komentarze użytkowników (0)