To tylko jedna z 2 stron tej notatki. Zaloguj się aby zobaczyć ten dokument.
Zobacz
całą notatkę
SPRAWA POLSKA W WERSALU:
Delegacja polska składała się z następujących przedstawicieli: Roman Dmowski, Ignacy Paderewski, Władysław Grabski. Nasza sytuacja była niezwykle trudna, na skutek niekorzystnego dla Polski układu sił politycznych i interesów głównych mocarstw. Anglia obawiała się zachwiania równowagi europejskiej (sojusz niemiecko-rosyjski skierowany przeciwko Polsce), a także przewagi Francji na kontynencie, osiągniętej przez podporządkowanie sobie państw środkowoeuropejskich, dlatego nie popierała nowej, silnej Polski. Francja co prawda odnosiła się do nas życzliwiej, ale wolała widzieć w roli swojej sojuszniczki „jedyną i niepodzielną Rosję”. Dyplomacja polska miała w Wersalu wielu przeciwników: Litwini, Ukraińcy, „biali” Rosjanie, ponieważ w grę wchodziły sprawy terytorialne; z tych samych powodów byliśmy wrogami Niemców; także dyplomacja czechosłowacka nam szkodziła, co trudno było zrozumieć; przeciwnikami Polski byli także doradcy prezydenta Wilsona i premiera Lloyda George'a pochodzenia żydowskiego, a źródłem tej niechęci był polski opór wobec dążeń do stworzenia w Polsce specjalnych przywilejów dla ich rodaków. Pod wpływem swych doradców Lloyd George uniemożliwił przyznanie Polsce Gdańska i zaproponował utworzenie z niego Wolnego Miasta (były 4 projekty i wybrano ten najgorszy dla Polski - Francja sprzeciwiała się, ale szantażowano ją sprawą Saary i Nadrenii) - 3 kwietnia 1919 roku Wielka Czwórka (Japonia nie brała udziału w obradach dotyczących Europy) zadecydowała o utworzeniu Wolnego Miasta Gdańska (Polska nie brała udziału w tych obradach, o niektórych nie była nawet powiadomiona); także w sprawie Górnego Śląska mieliśmy kłopoty - zamiast od razu włączyć go do Polski, Lloyd George przeforsował w Radzie Najwyższej ogłoszenie na tamtych terenach plebiscytu (Francja sprzeciwiała się i znów szantażowano ją projektem rozwiązania kwestii Saary).
Duże problemy sprawiała także Rosyjska Rada Polityczna, która starał się odgrywać rolę przedstawicielstwa państwa rosyjskiego („biali”) w Paryżu (Rosjanie zgadzali się jedynie na granicę byłego Królestwa Polskiego, pomniejszonego o Chełmszczynę. Gdy Rada Najwyższa zorientowała się, że tylko Polska może zatrzymać bolszewicką ofensywę, zaczęło to oznaczać, że mamy zgodę na zajęcie całej Galicji Wschodniej). Duże problemy mieliśmy z Czechosłowacją (na czele z przewodniczącym Edwardem Beneszem), która wprowadziła w błąd Francuzów i uzyskała od nich zgodę na granice, jakie miała na północy średniowieczna „Korona Świętego Wacława”. Czesi nie zgodzili się również na jakąkolwiek formę sojuszu przeciwko zagrożeniu niemieckiemu w czerwcu 1919 roku i wyraźnie wrogo odnosili się do polskiej polityki na wschodzie.
W trakcie konferencji w Paryżu, polska delegacja zgłosiła prośbę o pomoc gospodarczą i o przekazanie części odszkodowań, które miały otrzymać państwa koalicji od pokonanych Niemiec. Jednakże działania Lloyda George'a doprowadziły do tego, że Polska została zmuszona do płacenia odszkodowań - stanowisko brytyjskie zostało poparte przez Francuzów. Komisja Odszkodowań obciążyła Polskę częścią niemieckich długów i odszkodowań wojennych w wysokości 2,5 mld marek niemieckich.
... zobacz całą notatkę
Komentarze użytkowników (0)