To tylko jedna z 2 stron tej notatki. Zaloguj się aby zobaczyć ten dokument.
Zobacz
całą notatkę
Wokół genezy „Nadobnej Paskwaliny”. Źródło romansu.
Twardowski nie podawał utworów, z których korzystał w pracy twórczej, wiadomo jednak, że czerpał swój pomysł z innego źródła. należy odrzucić tezę, że jest to przekład z hiszpańskiego dokonany przeze Twardowskiego, raczej nie znał tego języka.
w Bibliotece Archidiecezjalnej przy Seminarium Metropolitalnym w Warszawie znaleziono prozaiczny przekład z hiszpańskiego pt. „O Nadobnej Paskwalinie”, jako prze gładkość swą od Wenusa ucierpieć miała” - nie wiadomo, czy Twardowski korzystał z tego utworu; charak-ter pseudohistoryczny, tendencje wierności, np. wzmianki o Filipie II nieprzydatne na gruncie polskim; utwór nieznany w Hiszpanii.
Czas powstania.
„Nadobna Paskwalina” nie powstała w jednym, ciągłym okresie, część mogła już powstać ok. 1643 r, do ok. 1653 r., data druku: 1655 r.
Wokół treści „Nadobnej Paskwaliny”. Świat przedstawiony utworu.
pozostaje częściowo w kręgu mitologii; realizuje się duch potrydenckiej reformy, zmierzającej do przyswojenia dziedzictwa kultury antycznej, przy jednoczesnym wyzuciu go ze znaczeń pogańskich; realizuje się też tradycja renesansu, związana z podejmowaniem aktualnych pro-blemów poprzez czysto zewnętrzny obraz antyku czy mitologii.
Idea utworu.
myśl przewodnia utworu: ideał „poczciwej sławy”.
dwie strony życia człowieka to dwa wzory: pieszczony i próżniaczy ( vita voluptaria ) oraz akty-wny ( vita activa ), pozostający w łączności z życiem kontemplacyjnym ( vita contemplativa ).
wzór osobowy niewiasty, przezwyciężenie samej siebie, własnych namiętności, próby pogłębienia sylwetki wewnętrznej bohaterów.
prezentacja przemiany duchowej Paskwaliny.
Kształt epicki „Nadobnej Paskwaliny”. Z problemów narracji.
w „Nadobnej Paskwalinie” narracja stanowi zasadniczy sposób wypowiedzi; występuje tu narrator konkretny, obecny w utworze, który ujawnia się w toku opowiadania i tworzy je niejako „na oczach” słuchaczy / czytelników.
opowiadanie w trzeciej osobie nie stanowi jedynej formy podawczej, występują tu przytoczenia (duża rola monologów w narracji), autor dyskretnie się ujawnia (np. poprzez ironię); wy-stępują fragmenty narracji podobnej do narracji z powieści poetyckiej romantyzmu.
inna narracja przy użyciu czasu przeszłego (opis minionych wydarzeń) i przyszłego (wiesz-czy).
Kompozycja.
wbrew romansowej tradycji akcja nie toczy się wartko i nie zmierza konsekwentnie do końca, raczej „akcja” duchowa, brak sielankowego obrazu świata, ruch w ramach scen epizodycznych.
brak dynamizmu, rola aspektu duchowego.
Twardowski chciał nadać romansowi cechy regularnego gatunku - eposu.
(…)
… sielankowego obrazu świata, ruch w ramach scen epizodycznych.
brak dynamizmu, rola aspektu duchowego.
Twardowski chciał nadać romansowi cechy regularnego gatunku - eposu.
ożywienie i udramatyzowanie opisów, szczegółowość.
Konstrukcja postaci.
psychologiczny portret Paskwaliny.
odmienność natury kobiecej - refleksyjność, głębsze przeżywanie procesów emocjonalnych.
Wersyfikacja.
13-zgłoskowiec stychiczny…
... zobacz całą notatkę
Komentarze użytkowników (0)