To tylko jedna z 8 stron tej notatki. Zaloguj się aby zobaczyć ten dokument.
Zobacz
całą notatkę
Rozwój mostów drewnianych w dziejach ludzkości cz 5
W 1754 roku Grubenmann otrzymał zlecenie na wybudowanie mostu przez Ren w Szafuzie (rys. 2.29). Szerokość Renu w tym miejscu wynosiła 120 m. W środku nurtu stał częściowo zburzony kamienny filar, pozostałość poprzedniego mostu. Grubenmann najpierw nadbudował filar, potem dwa przęsła, jedno o rozpiętości 59 m i drugie 60 m. Wykonał cztery łuki, po dwa w każdym przęśle i równolegle cztery belki-ściągi. Grubenmann zrezygnował z typowego łuku. Zamienił go w roz wichrzony pęk rozpornic o różnej długości i nachyleniu, stężonych poprzecznie, przenoszących rozpór na pęk belek o mijankowo umieszczonych stykach, pełniących funkcję jezdni i ściągu [1901 (rys. 2.29).
Najpiękniejszy most Grubenmanna był zbudowany pod Wettingen (północna Szwajcaria) przez rzekę Limmat (rys. 2.30). Został on zbudowany w 1778 roku. Miał rozpiętość 61 m. czyli dwukrotnie przekroczył ówczesną normę. Po dwudziestu latach został spalony przez wojska francuskie pod wodzą Napoleona.
Innym szwajcarskim budowniczym był J. Ritter, który zbudował w 1764 r. most przez rzekę Kandel (Kanton Bern) o rozpiętości 50,7 m (rys. 2.31) oraz w 1774 r. most w Mełlingen o rozpiętości 48 m (rys. 2.32).
W tym samym czasie (w 1775 roku u wylotu ul. Bednarskiej w Warszawie) powstał Most Ponińskiego (rys, 2.33). Most został poważnie uszkodzony w czasie zdobywania Pragi przez Suworowa. Dnia 24 listopada 1794 roku generał Wawrzec-ki, przed oddaniem Warszawy wydał rozkaz zniszczenia mostu i osobiście go podpalił. Most po sześciu dniach prowizorycznie zreperowano. W następnym roku przeprowadzono gruntowny remont wymieniając szereg pontonów. Spalili go ostatecznie wycofujący się z Warszawy Prusacy w 1806 r.
W 1779 roku został zbudowany na Sanie w Przemyślu most czteroprzęsłowy z jezdnią dolną o długości 159 m. Drewniane przęsła mostu o rozpiętości 31,6 m każde były oparte na murowanych podporach, a te z kolei na drewnianych palach. Most dotrwał do 1845 r. - zniosła go wysoka woda i płynąca kra (rys. 2.34).
Wiek XIX, także w Polsce, zaznaczył się szybkim rozwojem mostownictwa. Wybudowano wtedy most drogowy na rzece Wieprz pod Kośminem na trakcie warszawsko-lubelskim, według projektu wykonanego w 1838 roku przez wybitnego polskiego inżyniera Feliksa Pancera. Był to most jednoprzęsłowy o drewnianym łuku opartym na kamiennych przyczółkach o rozpiętości w świetle 270 stóp polskich, z podwieszonym na stalowych prętach drewnianym pomostem. Składał się z 3 drewnianych dźwigarów łukowych rozstawionych co 18 stóp (5,18 m). Łuki miały strzałkę 31 stóp (8,93 m) ich końce opierały się o żeliwne poduszki wmurowane w przyczółki (rys. 2.35). Szerokość mostu wynosiła 36 stóp. Most został oddany do użytku w 1841 roku. Przetrwał zaledwie 15 lat. Drewnianych łuków nie zabezpieczono przed opadami atmosferycznymi przez nakrycie dachem lub obicie blachą.
(…)
… przęsło składało się z 7 łuków, a łuk z 5 wygiętych belek o wymiarach 26 x 26 cm. Poszczególne przęsła były pokryte z boku ołowianą blachą przybitą do łuków. Most ten został rozebrany w 1930 r. z powodu znacznych zniszczeń.
Od 17 marca 1865 roku do 17 października 1865 roku wybudowano most łyż-wowy we Włocławku. Długość mostu wynosiła 637,48 m. Most spoczywał na 80 łyżwach z blachy stalowej. Łyżwy…
…]. Były to konstrukcje kratowo-belkowe systemu Longa (rys. 2.37) i Towna (rys. 2.38), kratowe systemu Howe'a (rys. 2.39 -r- 2.42), łukowo-kratownicowe systemu Burra oraz Thayersa jako odmiana systemu Burra [31]. Przęsła kratownicowo-beikowe opatentowane w USA przez Towna i Howe'a oraz inne weszły do budownictwa mostowego jako samo dzielne mosty lub pomocnicze konstrukcje do ich montażu (np. przy budowie Mostu…
... zobacz całą notatkę
Komentarze użytkowników (0)