Rozwój ilościowy i jakościowy prasy w latach 1918-1939 w Polsce
statystyka prasy- Liczba gazet i czasopism osiągnęła, w porównaniu z wcześniejszymi okresami, zdecydowanie stan wyższy, a dynamika wzrostu nie była niższa. Różne źródła i szacunki podają, że w pierwszych latach roczna l. Tytułów sięgała 500 do 1000, by w końcu lat 30 wynosić ok. 2250 do 2700. Zmiany ilościowe przechodziły przez kilka cykli - w latach 1918-20: cykl szybkiego wzrostu ilościowego, 1921-23: okres łagodnego regresu, 1924-28: szybki rozwój i odbudowanie stanu po okresie poprzednio cyklu, 1929-34: wyraźna stagnacja i lata 1935-1939: z początku gwałtowne a następnie spokojniejsze wychodzenia z kryzysu. Wyodrębnienie się tych cykli pokazuje istnienie bliskich i bezpośrednich związków między dziejami prasy Polski międzywojennej a historią gospodarczą i polityczną państwa.
Warunki geograficzne- Najbardziej liczną prasę miały województwa zachodnie, gdzie następowała decentralizacja wydawnictw. W kolejności należy wymienić województwa tzw. centralne oraz krakowskie i lwowskie. Najsłabiej kształtował się stan ilościowy pism w województwach wschodnich. Największym centrum wydawniczym była Warszawa(30-30% wszystkich tytułów). Do makroośrodków zaliczały się: Lwów, Poznań, Kraków, Katowice, Wilno, Łódź.
Typologia prasy- badania nad typologią prasy wykazują w strukturze tematycznej czasopiśmiennictwa stosunkowo dużą stabilizację w proporcjach między poszczególnymi grupami pism. Malał jednak w latach 1926-37 udział prasy ogólno informacyjnej i literackiej, urzędowej i samorządowej na korzyść prasy kościelnej, związkowej, młodzieżowej, naukowej i fachowej, gospodarczej. Tempo przyrostu najkorzystniej kształtowało się dla wydawnictw kobiecych, wojskowych, sportowych, spółdzielczych. Przeważały wydawnictwa o małej częstotliwości ukazywania się. Nastąpił bujny rozwój ilościowy.
... zobacz całą notatkę
Komentarze użytkowników (0)