Postępowanie karne w ZSRR Podobnie jak inne gałęzie prawa - postępowanie karne również nie znalazło w ZSRR wystarczającego unormowania. Pewne przepisy zawarte zostały w dekretach o sądzie, a związane były raczej ze znoszeniem pewnych instytucji a nie z regulowaniem stanu prawnego.
Tak więc zniesiono instytucje sędziów śledczych, prokuratorów, adwokatów , powierzając niektóre ich obowiązki sądowi, bądź upoważniając do nich wszystkich obywateli.
Nastąpił podział sądów na: Sądy lokalne, Sądy rewolucyjne - sądy te miały sądzić w sprawach większej wagi, niebezpiecznych dla nowej władzy.
W 1922 r. wprowadzono w życie kodeks postępowania karnego, który uregulował procedury utrzymując postępowanie przez sądami lokalnymi i rewolucyjnymi. W tym ostatnim przypadku postępowanie nosiło cechy inkwizycyjnego.
Napisany przez Stalina dekret Lex Kirow pozbawiał oskarżonych w procesie jakichkolwiek szans. Sąd mógł zarządzić przeprowadzenie rozprawy nawet zaocznie, zniesiono prawo do obrony i do posiadania obrońcy. Postępowanie było jednoinstancyjne - brak środków odwoławczych. Niedopuszczalne było ułaskawienie, a wyrok śmierci musiał być wykonany w ciągu 24 godzin. Lex Kirow - zainspirowany przez Stalina zamach na Kirowa (rosnącego w popularność potencjalnego rywala) był przede wszystkim znakomitym pretekstem do ostatecznej rozprawy ze wszystkimi, których można było podejrzewać o choćby cień opozycyjności. Aby błyskawiczna likwidacja rzeczywistych czy urojonych przeciwników Stalina mogła się odbywać lege artis, już wieczorem 1 grudnia 1934 r. Centralny Komitet Wykonawczy wydał dekret, znany jako Lex Kirow: "Organom sądowym poleca się nie wstrzymywać wykonywania wyroków śmierci w związku z prośbą przestępców o zastosowanie prawa łaski. Organom NKWD poleca się wykonywać się wyroki śmierci natychmiast po wydaniu wyroku". Lex Kirow obowiązywał do 1939 r.
Znamiennym było, że na rzeczywistość postępowania karnego wpływała pozasądowa represja karna reprezentowana przez policję polityczną - Czekę. Dlatego postępowanie było prowadzone bez jakichkolwiek praw oskarżonego, z torturami i wymuszonym przyznaniem się do winy, jako głównym dowodem.
... zobacz całą notatkę
Komentarze użytkowników (0)