To tylko jedna z 2 stron tej notatki. Zaloguj się aby zobaczyć ten dokument.
Zobacz
całą notatkę
W PRL prasa dzieliła się na poranną i popołudniową. Poranna była zobowiązana do publikowania depesz AP w całości, oraz sprawozdań z zebrań partyjnych.
Popołudniówki rozchodziły się w dużym nakładzie, dlatego że nie były zobowiązane do publikowania nudnych narzuconych tekstów, w prasie tej polityka była opisywana w bardzo małym stopniu, była to prasa podobna do dzisiejszych „Faktu” i „Super Ekspresu”.
Przykłady popołudniówek: „Ekspres Wieczorny” (ogólnopolski), „Wieczór Wybrzeża”, „Kurier Lubelski”, „Kurier Podlaski”, „Wieczór Wrocławia”, „Echo Krakowa”, „Ekspres Ilustrowany”, „Ekspres Poznański”, „Nowości”, „Dziennik Wieczorny”, „Echo Dnia”.
Oblicze polityczne współczesnych dzienników.
Pisma do 1990 dzielono na:
Partyjne („Trybuna Ludu”, „Gazeta Młodych”)
Inne („Życie Warszawy”, „Dziennik Bałtycki”, „Słowo Polskie”)
Pisma po 1990:
Przyznające się do danej opcji społeczno-politycznej:
Trybuna (sprzedaż - 20-25 tys. egz.)
Nasz Dziennik Nie przyznające się do popierania danej opcji społeczno-politycznej
Zależy od sposobu liczenia, ale mamy od 65 do około 120 dzienników.
Pozycja prasy codziennej na rynku prasowym:
Kryterium Nakładu:
Nominalny (liczba egzemplarzy, w której pismo opuszcza drukarnię)
Rzeczywisty:
Fakt - 510 tys. egz.
Gazeta Wyborcza - 310. tys. egz.
Super Express - 201 tys. egz.
Dziennik - 165 tys. egz.
Rzeczpospolita - 157 tys. egz.
Dzienniki regionalne - nakład rzeczywisty:
Dziennik -
Gazeta pomorska - 85 tys. egz.
Polska - Dziennik Bałtycki - 57 tys. egz.
Polska - Głos Wielkopolski - 56 tys. egz.
... zobacz całą notatkę
Komentarze użytkowników (0)