To tylko jedna z 2 stron tej notatki. Zaloguj się aby zobaczyć ten dokument.
Zobacz
całą notatkę
Dr. Ewa Feder – Sempach
Seminarium licencjackie
Pytania egzaminacyjne
11. INSTRUMENTY I MECHANIZMY POLITYKI HANDLOWEJ.
Polityka handlowa - realizacja przez określony kraj zadań w sferze swojej wymiany handlowej z zagranicą przy zastosowaniu
określonych instrumentów. Polityka ta ma na celu zapewnienie ochrony krajowej produkcji i zatrudnienia oraz bilansu
płatniczego (handlowego). Cele te mogą być osiągane zarówno przez zastosowanie środków ograniczających import (cła
importowe) lub pobudzających eksport (subsydia eksportowe).
Polityka wolnego handlu polega na tym, że państwo nie oddziałuje bezpośrednio na wymianę i zapewnia swobodny dostęp do
rynków zagranicznych towarom i przedsiębiorstwom krajowym, do rynku krajowego zaś towarom zagranicznym.
Polityka protekcjonizmu polega na szerokim wykorzystaniu państwa w popieraniu eksportu oraz w ochronie rynku wewnętrznego i
rodzimej produkcji przed konkurencją zagraniczną (skrajny przypadek: autarkia).
Instrumenty polityki handlowej:
Taryfowe (cła)
Pozataryfowe (cała reszta):
bezpośrednie – są ukierunkowane na realizację celów polityki handlowej, wpływają wprost na wielkość obrotów
pośrednie – nie są stosowane do regulowania wielkości handlu lecz do realizacji potrzeb wewnętrznych a ich wpływ na
handel jest skutkiem ubocznym a nie najważniejszym
Cło:
Cło jest to najpowszechniejsza opłata pobierana przez państwo od przywozu, wywozu lub przewozu towarów przez granice celne państwa lub
unii celnej.
Z punktu widzenia kierunku obrotu towarowego rozróżnia się cła:
Przywozowe (importowe)
Wywozowe (eksportowe)
Przewozowe (tranzytowe)
Ze względu na sposób obliczania cła dzielimy na:
Cła od wartości (ad valorem) - są one liczone w procentach od wartości towarów.
Specyficzne - obliczane przeważnie od ilości lub wagi towarów, rzadziej od sztuki
Mieszane
Ze względu na cel zastosowana cła:
Fiskalne
Ochronne
Prohibicyjne
Odwetowe
Antydumpingowe lub wyrównawcze
Ze względu na sposób podejmowania decyzji o wysokości stawki celnej:
Autonomiczne
Konwencyjne
Preferencyjne
Z uwagi na zobowiązania wobec partnerów GATT/WTO:
Związane
Niezwiązane
Taryfa celna jest zestawieniem stawek celnych uszeregowanych według ustalonej klasyfikacji towarowej. Może ona zawierać stawki celne w
układzie jedno-, dwu- lub wielokolumnowym.
Kontyngent taryfowy:
Kontyngent taryfowy (inaczej zwany celnym) polega na ustaleniu zredukowanych stawek celnych w odniesieniu do określonej ilości lub
wartości towarów importowanych na wyznaczony okres. Przywóz towarów odbywa się na podstawie pozwoleń wydawanych przez władze.
Kontyngent taryfowy wygasa po jego wyczerpaniu lub po wygaśnięciu terminu jego obowiązywania. Przywóz przekraczający wielkość
kontyngentu taryfowego jest dozwolony, lecz według normalnej stawki celnej występującej w taryfie.
Plafon taryfowy jest instrumentem umożliwiającym władzom bardziej elastyczną regulację importu. Polega on na ustaleniu obniżonych stawek
celnych w odniesieniu do określonej ilości lub wartości towarów, jednakże z możliwością przekroczenia tej ilości lub wartości przed terminem
zamknięcia plafonu. Zamknięcie to wymaga specjalnego rozporządzania.
Ograniczenia ilościowe:
Ograniczenia ilościowe - posunięcia państwa, które ograniczają wolumen lub wartość importu bądź eksportu. Mogą one przyjmować formę
kontyngentów wartościowych lub ilościowych dla określonych towarów czy też grup towarowych. Ograniczenia takie, zwane czasami kwotami,
Dr. Ewa Feder – Sempach
Seminarium licencjackie
Pytania egzaminacyjne
dotyczą określonej grupy towarowej i są wyspecyfikowane według pozycji w klasyfikacji celnej. Celem ograniczeń (kontyngentów) ilościowych
może być:
ochrona produkcji krajowej przed konkurencją zagraniczną
poprawa bilansu handlowego, a przez to bilansu płatniczego, ponieważ zmniejszenie wielkości przywozu wpływa (oprócz cen) na
ograniczenie wydatków importowych.
Kontyngenty importowe mogą przyjmować formę: globalnych - dotyczą całego importu danego towaru ze wszystkich krajów bądź ich grupy lub
indywidualnych. Narzędziem administrowania kontyngentami (w celu kontroli ich przestrzegania) są licencje.
Dobrowolne ograniczenia w eksporcie
Dobrowolne ograniczenia w eksporcie są wprowadzane przez kraj eksportujący w stosunku do własnych eksporterów w celu ograniczenia
sprzedaży niektórych towarów na rynkach określonych krajów importujących. Przyczyną, dla której się je wprowadza jest obawa, że w
przypadku nie podjęcia takich kroków danych kraj importujący zastosuje środki, które w większym stopniu ograniczą możliwości eksportowe na
danym rynku. Zasady funkcjonowania "dobrowolnych" ograniczeń eksportu polegają na tym, że kraj importujący uzgadnia z eksporterem
porozumienia, w których limituje on dostawy swego towaru. Limity takie wyrażone są głównie ilościowo.
Polityka antydumpingowa:
Polityka antydumpingowa jest celowym działaniem państwa skierowanym przeciwko sprzedaży tego samego produktu na rynku zagranicznym
po cenie niższej niż w kraju eksportu. Realizacja tych zamierzeń następuje przy wykorzystaniu przepisów antydumpingowych, będących
legalnym instrumentem służącym zwalczaniu nieuczciwych praktyk handlowych.
Postępowanie antydumpingowe uważa się za jeden z instrumentów protekcji uwarunkowanej, której głównym celem jest ochrona przed
importem powodującym zniekształcenia warunków konkurencji. Zastosowanie środków protekcji uwarunkowanej zależy od zaistnienia
określonych czynników, m.in. wystąpienia szkody lub istotnego jej zagrożenia oraz związku przyczynowo-skutkowego między szkodą a
importem.
Subwencje i postępowania antysubwencyjne:
Z subwencją mamy do czynienia wówczas, gdy beneficjent uzyskuje korzyść, oraz gdy występuje wkład finansowy, wsparcie dochodowe lub
finansowe ze strony rządu bądź innej instytucji publicznej
Subwencje specyficzne mogą być przedmiotem postępowania antysubwencyjnego. Subsydia są specyficzne wówczas, gdy są stosowane
jedynie wobec określonych przedsiębiorstw czy sektorów, a nie wobec wszystkich podmiotów danej gospodarki.
Klasyfikacja subwencji - kryterium domniemanej ich szkodliwości. Trzy rodzaje subwencji:
Subsydia zakazane - za najbardziej szkodliwe i w związku z tym objęte powszechnym zakazem uznano subsydia eksportowe oraz te,
których przyznanie uwarunkowane jest użyciem towarów pochodzenia krajowego zamiast towarów importowanych
Subsydia podlegające sankcjom - za subsydia podlegające sankcjom uznano głównie subwencje produkcyjne, które mogą niekiedy
naruszać interesy gospodarcze innych krajów.
Subsydia nie podlegające sankcjom - do tej kategorii zaliczono trzy rodzaje subsydiów, których stosowanie jest uzasadnione
względami rozwojowymi czy społecznymi. Wyłączenie ich z zakresu działań antysubwencyjnych zostało jednak obwarowane bardzo
precyzyjnymi warunkami.
prace badawcze prowadzone przez firmy, wyższe uczelnie i jednostki badawcze, do wysokości 75% kosztów badań
przemysłowych lub 50% kosztów wdrożenia produkcji,
rozwój regionów względnie zacofanych
dostosowanie się do nowych wymagań w zakresie ochrony środowiska naturalnego
Bariery techniczne:
Normy techniczne są prawnie wiążące i przyjmowane z myślą o zapewnieniu ochrony zdrowia, bezpieczeństwa, środowiska
naturalnego i interesu publicznego.
Standardy - dokumenty „przyjęte na zasadzie konsensusu i zatwierdzone przez uznaną organizację, dostarczające do powszechnego i
wielokrotnego użycia reguł, wskazówek lub charakterystyk działań lub ich wyników, zmierzających do uzyskania optymalnego stopnia
uporządkowania w danym kontekście” (ISO GUIDE 1991). Mają charakter dobrowolny. Standardy to jeden z możliwych
instrumentów, którymi firma lub grupa firm może zwiększyć koszty dla swych rywali.
Procedury testowania i certyfikacji służą potwierdzaniu zgodności wyrobów z wymaganiami zapisanymi w normach i standardach
technicznych. Są one barierą wtedy, gdy kraj importera wymaga dodatkowych badań, niezależnie od przeprowadzonych w kraju
eksportera. Są określane także mianem procedur oceny zgodności.
... zobacz całą notatkę
Komentarze użytkowników (0)