Polecenie
Polecenie uregulowane jest w art. 982 - 985 k.c. i przez polecenie rozumie się zawarte w testamencie. Postanowienie, w którym spadkodawca nakłada na spadkobiercę lub zapisobiercę obowiązek oznaczonego działania lub zaniechania nie czyniąc nikogo wierzycielem. Cecha charakterystyczna polecenia
Nałożenie określonego obowiązku, ale bez tworzenia stosunku obligacyjnego. Nie ma bowiem wierzyciela.
Polecenie może mieć na celu interes spadkodawcy, interes osoby obciążonej poleceniem, interes osoby trzeciej, a nawet interes społeczny.
Wykonania polecenia może żądać:
- każdy ze spadkobierców
- wykonawca testamentu, chyba że polecenie ma wyłącznie na celu korzyść osoby obciążonej tym poleceniem
- jeżeli polecenie ma na celu interes społeczny wykonania takiego polecenia może ponadto żądać właściwy organ państwowy
Żądając wykonania polecenia nie działają na swoją rzecz ani w swoim interesie.
W przeciwieństwie do zapisu który z definicji polega na świadczeniu majątkowym. Polecenie może nie przedstawiać żadnej wartości majątkowej. W doktrynie przyjmuje się, że chociaż brak odpowiednich regulacji ustawowych wykonania polecenia, można żądać podobnie jak wykonania zapisu, niezwłocznie po ogłoszeniu testamentu.
Zgodnie z art. 983 k.c. zapisobierca obciążony poleceniem może powstrzymać się z jego wykonaniem aż do chwili, gdy spadkobierca wykona zapis. Przepis ten stosuje się odpowiednio w przypadku, gdy polecenie obciąża dalszego zapisobiercę.
Wyłączenie zapisobiercy a wykonanie polecenia
Art. 984 k.c. - jeżeli osoba na rzecz której został uczyniony zapisz obowiązkiem wykonania polecenia. Nie chce lub nie może być zapisobiercą, spadkobierca zwolniony od obowiązku wykonania zapisu powinien w braku odmiennej woli spadkodawcy polecenie wykonać. Przepis ten stosuje się odpowiednio w wypadku, gdy polecenie obciąża dalszego zapisobiorcę.
... zobacz całą notatkę
Komentarze użytkowników (0)