Orfizm- mistyczny grecki kult religijny i filozoficzny, który swój początek wziął z mitów o Orfeuszu. Ontologia (gr. tó ón- byt)to nauka o szeroko rozumianym bycie. Synonimem tej nazwy jest metafizyka (nazwa pochodząca od pism Arystotelesa). Należy ona do nurtu filozofii teoretycznej, której początki sięgają starożytności.
W starożytności problemem Bytu oraz sposobów jego istnienia nie zajmowali się sofiści, cynicy oraz cyrenaicy, dla których istotna stała się etyka, a także filozofia społeczna. W czasach nowożytnych natomiast lekceważył ją John Locke, David Hume oraz Immanuel Kant.
Ontologia jako teoria bytu obejmuje badania nad typologią przedmiotów istniejących w świecie, przestrzenią i czasem, zmianami zachodzącymi w świecie, modalnością egzystencjalną(istnieniem koniecznym, przypadkowym i możliwym) oraz naturą bytów świadomych i ich relacją do bytów fizycznych.
Nauka ta ma podstawy w codziennym myśleniu potocznym, mając za podstawę zdrowy rozsądek. Czasami pod wpływem emocji klasyfikowanie czy wartościowanie wykracza poza ramy logiczności (np. pod wpływem fanatyzmu religijnego lub ideologicznego). Filozof używa tu specyficznego języka kategorii filozoficznych takich jak substancja, atrybut, akcydens, byt idealny, byt realny i tym podobnych. Nauka ma tu przewagę nad potocznym postrzeganiem w przypadku racjonalnych przekonań, ale zarazem filozof musi również działać i myśleć w sposób potoczny. Filozofia krytycznie żąda jasności i dowodów oraz przedstawiania racji. Okazjonalizm, nurt spirytualistyczny w filozofii, którego twórcami i teoretykami byli: J. Clauberg, L. de la Frage, G. de Cordemoy, a przede wszystkim A. Geulincx, profesor z Lowanium.
Okazjonalizm stoi na stanowisku, że człowiek nie wie, jak powstaje ruch w jego ciele, nie może nic o nim powiedzieć ani nim pokierować, gdyż jest tylko jego obserwatorem. Podniety, które go wywołują, są okazjami ("causae occasionales") do pojawienia się jakichś doznań, właściwą zaś przyczyną wyobrażeń powstających w duszy i odpowiednich ruchów w ciele jest Bóg.
Człowiek, zdaniem okazjonalistów, nie poznaje rzeczy jako takich, lecz tylko na zasadzie kategorii, istniejących jedynie w myśli (jak substancja, istota i inne). Celem poznania jest więc zdobycie wiedzy o tym, że rzeczy nie są takimi, za jakie je uważamy, gdyż wiedzę o rzeczach jako takich posiada tylko Bóg. Noumen - rzecz sama w sobie, wg → Kanta przedmioty poznawalne rozumowo, istniejące poza naszym umysłem, w które się wierzy Nominalizm- średniowieczna doktryna filozoficzna zaprzeczająca istnieniu platońskich → idei, traktująca je jedynie jako wyrazy, którym nie odpowiada żadna rzeczywistość; myśl tę podjęli → Hume i → Kant, określając granice → poznania do konkretnego doświadczenia (Hume) lub do rozumu (Kant).
(…)
… i możliwym) oraz naturą bytów świadomych i ich relacją do bytów fizycznych.
Nauka ta ma podstawy w codziennym myśleniu potocznym, mając za podstawę zdrowy rozsądek. Czasami pod wpływem emocji klasyfikowanie czy wartościowanie wykracza poza ramy logiczności (np. pod wpływem fanatyzmu religijnego lub ideologicznego). Filozof używa tu specyficznego języka kategorii filozoficznych takich jak substancja, atrybut…
... zobacz całą notatkę
Komentarze użytkowników (0)