To tylko jedna z 3 stron tej notatki. Zaloguj się aby zobaczyć ten dokument.
Zobacz
całą notatkę
ODRADZANIE SIĘ NIEPODLEGŁEGO PAŃSTWA POLSKIEGO:
7 października 1918 roku Rada Regencyjna ogłosiła Manifest do Narodu Polskiego mówiący o proklamowaniu niepodległego państwa, co było zamachem stanu. W celu urzeczywistnienia swego manifestu Rada zapowiedziała utworzenie nowego rządu.
12 października 1918 roku władze niemieckie przekazały Radzie Regencyjnej zwierzchnictwo nad Polskimi Siłami Zbrojnymi; zaś dekretem z 27 października 1918 roku poleciła przystąpić do tworzenia regularnej armii narodowej na zasadzie powszechnej służby wojskowej. Był to początek odradzania się państwa polskiego.
Wszędzie już istniały nastroje niepodległościowe. 19 października 1918 roku utworzono na Śląsku Cieszyńskim Radę Narodową Księstwa Cieszyńskiego, złożoną z przedstawicieli wszystkich lokalnych stronnictw polskich; przewodzili jej ks. Józef Londzin, T. Reger, Jan Michejda. 30 października 1918 roku Rada Narodowa przejęła nad tym obszarem tymczasową władzę państwową. Po proklamowaniu niepodległości na Śląsku Cieszyńskim świeżo sformowany polski oddział wojskowy pod dowództwem por. Matusiaka przejął władzę wojskową od austriackiego dowódcy garnizonu w Cieszynie.
Także Polacy w Galicji przystąpili do działań na rzecz niepodległości. Koło Polskie w parlamencie wiedeńskim 15 października 1918 roku oświadczyli, że członkowie tegoż Koła uważają się za obywateli państwa polskiego, wolnego i zjednoczonego.
27 października 1918 roku na zgromadzeniu polskich posłów w Krakowie uchwalono utworzenie Polskiej Komisji Likwidacyjnej pod przewodnictwem Ignacego Daszyńskiego i Wincentego Witosa. 31 października 1918 roku rozbrojono Austriaków w Krakowie, a Komisja Likwidacyjna przekształciła się w tymczasowy rząd dzielnicowy i przystąpiła do organizowania lokalnej administracji polskiej (władz Komisji Likwidacyjnej obejmowała zachodnią połowę Małopolski ze Śląskiem Cieszyńskim, na południu sięgając do Spiszu i Orawy, na wschodzie jednak zatrzymując się nad Sanem).
W wyniku poufnych narad w Krakowie i w Warszawie socjaliści, ludowcy i radykalny odłam inteligencji postanowili wspólnie utworzyć pierwszy całkowicie niezależny rząd polski. Na jego siedzibę wybrano Lublin, gdyż leżał w Królestwie, był wyzwolony i dysponował siłą POW.
W nocy 6/7 listopada 1918 roku utworzył się i zaczął działać Tymczasowy Rząd Ludowy Republiki Polskiej. Na jego czele stanął szef Polskiej Partii Socjal-Demokratycznej Ignacy Daszyński, a władzę nad wojskiem przejął Edward Rydz-Śmigły - dowódca POW.
Rząd Lubelski istniał zaledwie kilka dni.
Robotnicy też stawali się coraz bardziej świadomi. Mieli oni swoje Rady Delegatów Robotniczych, które miały służyć poparciem i radą rządowi Polski Ludowej. Inaczej widzieli rolę Rad komuniści z SDKPiL i PPS-Lewica. Przez krótki czas opanowali sytuację w Dąbrowie Górniczej i rzucili tam bolszewickie hasło: cała władza dla Rad. Zaczęli tworzyć w tym duchu Czerwoną Gwardię, jednak władzy nie udało im się zdobyć i po kilkudniowych walkach policja i wojsko pokonały komunistów.
... zobacz całą notatkę
Komentarze użytkowników (0)