ODP. ZA SZKODĘ PONIESIONĄ W CUDZYM LUB WSPÓLNYM INTERESIE -
ART. 438.
Znana już w pr. rzymskim - lex Rhodia de iactu, dotyczyła wyrzucenia towaru za burtę.
Art. 438. Kto w celu odwrócenia grożącej drugiemu szkody
albo w celu odwrócenia wspólnego niebezpieczeństwa
przymusowo lub nawet dobrowolnie poniósł szkodę
majątkową, może żądać naprawienia poniesionych strat w
odpowiednim stosunku od osób, które z tego odniosły
korzyść.
Art. 438 reguluje naprawienie szkody poniesionej w celu odwrocenia szkody grożącej
drugiemu lub odwrocenia wspolnego niebezpieczeństwa - majątkowego lub osobistego. Bez
znaczenia jest, czy poszkodowany poniosł szkodę dobrowolnie, czy też o tym nie wiedział
albo nawet się temu sprzeciwiał - może on żądać naprawienia poniesionych strat w
odpowiednim stosunku od osob, ktore z tego odniosły korzyść (np. ci, ktorych ładunek
dopłynął). Nastawienie poszkodowanego jest więc obojętne, jeśli obiektywnie doszło do
szkody, to powstaje roszczenie.
Przewidziane roszczenie odszkodowawcze jest ograniczone można żądać naprawienia tylko
szkody majątkowej i to tylko w granicach poniesionej straty - a zatem tylko damnum
emergens - nie podlega naprawieniu lucrum cessans.
Przepis niezbyt często stosowany w praktyce. Zastanawiano się gdzie go umieścić w k.c.. Są
tu elementy negotiorum gestio, ale często poszkodowany jest w centrum zdarzenia. Z drugiej
strony można by to traktować jako przyp. bezpodstawnego wzbogacenia (kosztem 1 os. np.
7
ładunek dociera do brzegu) - tu jednak powstają wątpliwości co do związku tj. czy korzyść
powstaje „kosztem” takiego zubożenia. Związek raczej nie jest bezpośredni.
Ostatecznie zaliczono przepis do czynow niedozwolonych, jest to swoistego rodzaju odp. na
zas. słuszności.
... zobacz całą notatkę
Komentarze użytkowników (0)