To tylko jedna z 3 stron tej notatki. Zaloguj się aby zobaczyć ten dokument.
Zobacz
całą notatkę
Obliczanie wskaźników powierzchniowych i kubaturowych
Zasady obliczeń
Pola powierzchni poziomych i pionowych oblicza się zgodnie z rzeczywistymi wymiarami, a w wypadku pochylonych przyjmuje się ich rzut pionowy na płaszczyznę poziomą. Pola te podaje się w m2 z dokładnością do dwóch znaków po przecinku.
Powierzchnia zabudowy
Powierzchnia całkowita budynku
Powierzchnia zabudowy jest to powierzchnia terenu zajętego przez budynek w stanie wykończonym. Do powierzchni tej nie wlicza się:
— powierzchni obiektów budowlanych ani ich części niewystających ponad poziom terenu,
— powierzchni elementów drugorzędnych, np. schodów zewnętrznych, ramp, zewnętrznych daszków, markiz itp.,
— powierzchni zajmowanej przez wydzielone obiekty pomocnicze, np. szklarnie, szopy itp. Powierzchnia całkowita budynku jest sumą powierzchni całkowitych wszystkich kondygnacji budynku, czyli znajdujących się w całości lub częściowo poniżej poziomu terenu oraz powyżej tego poziomu, a także poddaszy, tarasów, tarasów na dachach, kondygnacji technicznych i kondygnacji magazynowych.
Rozróżnia się powierzchnie kondygnacji:
a) zamkniętych i przekrytych ze wszystkich stron,
b) niezamkniętych ze wszystkich stron do ich pełnej wysokości i przekrytych, np. loggie,
c) ograniczonych elementami budowlanymi (np. balustradami, osłonami zabezpieczającymi, poręczami), lecz nieprzebytych, np. balkony.
Powierzchnia całkowita każdej kondygnacji jest mierzona na poziomie posadzki wzdłuż obrysu zewnętrznego budynku, z uwzględnieniem tynków, okładzin i balustrad. Wnęki i występy do celów konstrukcyjnych lub estetycznych oraz wyprofilowania nie są wliczane, jeżeli nie zmieniają powierzchni netto kondygnacji (patrz p. 3.6.2.3). Powierzchnia kondygnacji przekrytych, które nie są zamknięte lub są tylko częściowo zamknięte i nie mają elementów zamykających, jest obliczana z obrysu przekrycia na rzucie pionowym.
Powierzchnia kondygnacji netto nie jest określona dla:
— pustej przestrzeni między powierzchnią terenu a dolną częścią budynku (np. kanały przełazowe),
— przestrzeni wewnętrznej stropodachów wentylowanych,
— poddasza nieużytkowego, po którym nie można się poruszać w pozycji wyprostowanej. Powierzchnia całkowita kondygnacji jest obliczana oddzielnie dla każdej kondygnacji. Powierzchnie w obrębie kondygnacji o zróżnicowanej wysokości (np. duże hole, audytoria) są także obliczane oddzielnie.
Jeżeli powierzchnie poszczególnych kondygnacji będą dodawane do siebie, to różne rodzaje powierzchni wymienionych wyżej należy wyodrębnić w celu przeprowadzenia oceny, porównań i oddzielnego obliczania kubatur. Powierzchnia całkowita kondygnacji składa się z powierzchni kondygnacji netto i powierzchni zajętej przez konstrukcję.
... zobacz całą notatkę
Komentarze użytkowników (0)