To tylko jedna z 2 stron tej notatki. Zaloguj się aby zobaczyć ten dokument.
Zobacz
całą notatkę
Kategorycznie stawia się sprawę zakazu prostytucji czy rozpowszechniania pornografii.
Od strony pozytywnej towarzyszy temu powinność przestrzegania miejscowego porządku społecznego, jak i przestrzegania norm prawa miejscowego, ale i miejscowych zwyczajów. Niekiedy sprawa dotyczy warstwy prozaicznej życia - gdy dla turysty dany czas to czas wolny od pracy, mieszkańcy danego regionu pracują. Bywa i tak, że często taka obecność turystów im w tej pracy przeszkadza, często pobyt turystów wprowadza dodatkowe komplikacje. Należy zatem bezwzględnie uszanować intymność osobistego życia mieszkańców, ich prywatność (por. Norvegian Government Visitor Code ). Należy także szanować życie i pracę wieśniaków ( Country Code ).
Światowa Rada Kościołów w Genewie opublikowała swój kodeks etyczny dotyczący obowiązków moralnych turysty:
Ucz się od ludności miejscowej.
Nie obrażaj uczuć
Raczej słuchaj uważnie i obserwuj, nie tylko patrz.
Ludzie odwiedzani mają inne pojęcia i zwyczaje — są przez to różni, nie niżsi!
Odkryj możliwość obserwowania innego sposobu życia innymi oczami.
Zapoznaj się z lokalnymi zwyczajami.
Nie tyle staraj się poznać wszystkie odpowiedzi, ile kultywuj zwyczaj słuchania
Nie oczekuj specjalnych przywilejów.
Nie staraj się być »w domu poza domem«.
Kupując pamiętaj o niskich cenach.
Nie obiecuj tego, czego nie możesz dotrzymać.
Pogłębiaj twoje zrozumienie
Obowiązki etyczne turysty wobec innych turystów
Jeżeli wyjazd turystyczny nie odbywa się samotnie, lecz w grupie ważnym aspektem takiego wyjazdu staje się zachowanie turysty także wobec innych turystów. Nie jest ono zatem obojętne z etycznego punktu widzenia.
Zachowanie to może być bardzo pomocne, ale też może wspólny wyjazd ogromnie utrudnić.
Podstawowe zasady będące implikacją i konkretyzacja powinności afirmacji drugiej osoby to powinność okazania szacunku wobec tego, co stanowi wartość dla drugiego turysty. Zatem w grupie zróżnicowanej wyznaniowo czy religijnie należy zwiedzając „miejsce święte” zachowywać się tak, aby nie obrażać uczuć religijnych współtowarzyszy podróży. Takie miejsce dla jednych jest tylko „atrakcją turystyczną”, dla innych natomiast pozostaje miejscem szczególnej obecności Boga.
Elementem zwykłej kultury osobistej, ale wspartej płaszczyzną etyczną jest na przykład wymóg nie zakłócania ciszy, stosownego zachowania się w autokarze, pociągu, czy w samolocie. Naruszanie tych zasad świadczy nie tylko o braku kultury współżycia, ale jest też etycznie naganne, gdyż w pewnym sensie i w pewnej mierze wyrządza innym krzywdę.
Podobnie ma się rzecz z innym elementarnym wymogiem, jakim jest nie utrudnianie drugim uczestnictwa w wycieczce. Pozornie banalna sprawa jaką jest spóźnianie się do autokaru, ma swoje egzystencjalne i etyczne konsekwencje. Skoro w wyniku takiego spóźnienia wszyscy muszą czekać, to wówczas program wycieczki nie może być zrealizowany. Jest to krzywdzące i niesprawiedliwe w stosunku do zwykłych, to znaczy zdyscyplinowanych członków tej samej grupy.
... zobacz całą notatkę
Komentarze użytkowników (0)