To tylko jedna z 4 stron tej notatki. Zaloguj się aby zobaczyć ten dokument.
Zobacz
całą notatkę
JAN WŁADYSŁAW DAWID (1859-1914) polski pedagog, psycholog i tłumacz;
ur. się 26 czerwca 1859 r. w Lublinie;
wychował się w patriotycznej rodzinie o wysokiej kulturze intelektualnej i moralnej;
studiował prawo na Uniwersytecie Warszawskim oraz przez rok nauki przyrodnicze w Warszawie oraz 2 lata w Lipsku i Halle;
psychologia zainteresował się głównie pod wpływem Wundta, który w 1879 r. założył w Lipsku pierwsze na świecie laboratorium psychologii doświadczalnej;
w Halle zapoznał się z badaniami Ebbinghausa nad pamięcią;
pedagogika zainteresował się śledząc ruch edukacyjny w Niemczech; ruch ten miał na celu przebudowę szkoły tradycyjnej, która zdaniem krytyków uniemożliwiała swobodny rozwój i była stresogenna;
podjął prace nauczyciela prywatnego, gdy po upadku powstania styczniowego prześladowano i rusyfikowano polskie szkolnictwo i polskie społeczeństwo znaczenie do wychowywania domowego i szkolnictwa prywatnego;
wykładowca na Uniwersytecie Latającym i w Towarzystwie Kursów Naukowych w Warszawie;
był redaktorem: dwutygodnika „Przegląd pedagogiczny”, tygodnika społeczno-politycznego „Głos” oraz „Przeglądu społecznego”;
przetłumaczył kilkanaście książek z języka francuskiego, niemieckiego, rosyjskiego i angielskiego. Doskonale władał tymi językami;
jako nauczyciel był nieprzystępny i małomówny, nie cieszył się uznaniem studentów
IDEAŁ NAUCZYCIELA W 1912 r. Jan Władysław dawid opublikował rozprawę „O duszy nauczycielstwa”
Tekst ten jest zbiorem reguł, których powinien przestarzegac i uwzględniac w pracy rzetelny pedagogo.
Wg Dawida idealny nauczyciel powinien odczuwać potrzebe doskonałości, mieć poczucie odpowiedzialności i obowiązku oraz moralna odwagę; posiadać powołanie do tego co robi, być osobą uczciwą, solidną i dobrą. Za najważniejszą cechę nauczyciela uważa „miłość dusz ludzkich”. Pedagog, który nie potrafi współczuć, postawić się w sytuacji dzieci nigdy nie będzie dobrze spełniał swojej roli.
Dla Dawida nauczanie jest misją, każe "wyrzekać się siebie dla innych", dawać jak najwięcej siebie
Pisze, że nauczyciel nie powinien być tylko wykładowcą, ale także wychowawcą, opiekunem, doradcą, partnerem oraz sędzią
Uważa, że kształtować uzdolnienia i usposobienie młodych ludzi może tylko osoba doświadczona, opierając się na prawie moralnym, ideałach i własnym sumieniu. Pedagog musi być wzorem, przykładem dla wychowanków. Muszą go podziwiać i chcieć naśladować.
Dawid pisze jaki powinien być idealny nauczyciel, ale nie pozostawia rad i wskazówek jak osiągnąc ten cel.
BADANIA PSYCHOLOGICZNO-PEDAGOGICZNE NAD DZIEĆMI W 1887 r ukazał się „Program spostrzeżeń psychologiczno-wychowawczych nad dzieckiem od ur. do 20 r. ż.”. Książa ta składa się z dwóch części: 1. metodologicznej, w której autor podkreśla, że dla teorii i praktyki pedagogicznej ważne są badania prowadzone za pomocą obserwacji. Druga część obejmuje kwestionariusz dotyczący warunków bytowych oraz rozwoju procesów psycho-fizycznych u dzieci. Kwestionariusz składa się z 500 pytań podzielonych na działy: 1) rodzina, wychowanie, środowisko; 2) rozwój psychiczny i stan zdrowia dziecka; 3) zmysły; 4) uwaga; 5) zasób doświaczeń; 6) wyobraźnia; 7) rozum; 8) język; 9) uczucia; 10) pamięć skojarzenia; 11) sprawność ruchowa.
(…)
… będzie malała wskutek braku wpływów zewnętrznych.
Na zasób umysłowy mogą mieć wpływ takie okoliczności jak miejsce zamieszkania, pochodzenie, wiek, płeć, stan majatkowy, stopień wykształcenia itp.
Widzimy zatem, że badania nad zasobem wiadomości dziecka mają znaczenie teoretyczne dla psychologii i wychowania. Badania te pomocne są też do tworzenia programów i metod nauczania. Materiał nowy podawany uczniowi…
…, wierszyki oraz w nauczaniu języków, czytania i śpiewu. W skład wychowawczej nauki o przyrodzie wchodzą m.in. antropologia fizyczna, geografia i matematyka. Obie te gałęzie nauczania stanowia konieczne czynniki prawidłowego moralno-umysłowego rozwoju na wszystkich stopniach wychowawczych
Nauczanie możliwe staje się wtedy gdy dziecko rozwinie zdolność rozumienia i posługiwania się mową. Dziecko poznaje…
... zobacz całą notatkę
Komentarze użytkowników (0)