Opracowanie składa się z 3 stron. Porusza temat filozofii Platona. Przedstawia omówienie oraz interpretację trzech dzieł filozoficznych Platona - którymi są: dwa światy, argument z anamnezy na nieśmiertelność duszy oraz mit jaskini.
PLATON: DWA ŚWIATY
Sokrates prowadzi dialog z Simmiasem i dochodzą sobie kolejno do następujących wniosków:
Jest śmierć, której efektem jest oddzielenie duszy od ciała
Filozof nie powinien zaprzątać sobie bani sprawami dotyczącymi ciała: eleganckie stroje, ozdoby, czy buty
W ten sposób koncentruje się wyłącznie na duszy - to go wyróżnia od innych ludzi. Odrzuca on zatem (ten filozof) zmysłowy sposób postrzegania rzeczy jako właściwy, albowiem zmysły go okłamują. Analizując własną myślą poszczególne byty jest w stanie dostrzec ich prawdziwe oblicze.
Ale biedny filozof nie jest w stanie oderwać się od ciała, które potrzebuje pokarmów, nękają go choroby i ogólnie jest źródłem wojen (ciało chce luksusów, więcej władzy, kasy, a więc potrzebuje o nie walczyć).
Wracamy do podpunktu „a” i dowiadujemy się, że jest na to sposób... Po prostu kiedy umieramy i nasza dusza jest już wolna od ciała, wówczas może dostrzec to, czego filozof tak pragnie - mądrość. Kiedy jesteśmy żywi nie dajmy się zatem zdominować przez ciało - w ten sposób będziemy maksymalnie blisko mądrości.
Na koniec wpadają jeszcze na jeden pomysł: stwierdzają, że są rzeczy które możemy dostrzec przy pomocy zmysłów: np. kupa - jakoś pachnie, jakoś wygląda, może być miękka, lub twarda itp. (to nie jest przykład Platona btw.) Nazywają je zatem przedmiotami widzialnymi. Ich cechą charakterystyczną jest to, że są zmienne.
Ale przecież są też przedmioty niewidzialne (na dodatek niezmienne). Mogą to być piękno, czy równość. Nie dostrzeżesz ich zmysłami, jedynie rozumem.
INTERPRETACJA
Tak właśnie zrodziła się idea idei. Przed Platonem ideą nazywano materialną, widoczną formę rzeczy (nie miała charakteru metafizycznego). Demokryt upatrywał w niej czegoś na kształt atomu: geometrycznej bryły, niewidzialnej dla zmysłów Platon natomiast nadał jej ten metafizyczny charakter: „idea jako forma wewnętrzna i natura gatunkowa rzeczy, jej istota, ale istniejąca poza nią samą”, lub też jako „przedmiot myśli, bez którego myśl nie byłaby myślą”.
Tak to autor definiuje
„przedmiot myśli, bez którego myśl nie byłaby myślą”
Idee są wrodzonymi pojęciami
Są wewnętrznymi składnikami ludzkiej psychiki
Stanowią o treści myśli
Nie istnieją poza pojęciem, umysłem, wyrażeniem
Myśl stanowi o ich treści
Treść myśli jest niezależna od idei
Dzięki nim powstają wszelkie myśli]
Przedmiot myśli Boga
Istnieją obiektywnie, niezależnie od tego, czy coś poznajemy
„idea jako forma wewnętrzna i natura gatunkowa rzeczy, jej istota, ale istniejąca poza nią samą”
Np. poznawalny prawzór: zwierzę, które obejmuje wszystkie zwierzęta
(…)
…, o których wiedza pochodzi z innego źródła - wówczas mówimy właśnie o procesie przypominania sobie
Stwierdzają chłopaki, że możesz sobie przypomnieć o czymś patrząc na rzeczy podobne i niepodobne (patrzysz na zdjęcie Herbiego i przypominasz sobie Herbiego. Możesz też w „grzeboku” znaleźć potargany, naciągnięty sweter i też przypomni Ci się Herbi.)
Patrząc jednak na zdjęcie możesz zauważyć pewne odstępstwa od pierwowzoru. Może ma na sobie garnitur? W stosunku do każdej rzeczy możemy określić czy jest ona podobna, czy też odbiega od pierwowzoru, który gdzieś w naszej głowie mamy zapamiętany.
Teraz się zaczynają schody, bo Sokrates twierdzi, że pewien wzór wszystkich przedmiotów które teraz postrzegamy zmysłami zakodowany został w naszej głowie już wcześniej. Widząc jakiś przedmiot odbiega on zawsze w pewnym…
... zobacz całą notatkę
Komentarze użytkowników (0)