To tylko jedna z 2 stron tej notatki. Zaloguj się aby zobaczyć ten dokument.
Zobacz
całą notatkę
Filozofia a religia Awerroes broni racjonalnej myśli przed ingerencją ze strony wiary. Filozofia ma badać istotę rzeczy posługując się rozumem. Teologia bada istotne treści dotyczące wiary, religia przedstawia prawdy filozoficzne w sposób symboliczny. Zadania każda z tych dziedzin ma odmienne, nie powinny ingerować w pozostałe, wszystkie są autonomiczne. Prawdy filozoficzne pojmują nieliczni. Na ogół ludzie pojmują prawdę dzięki religii, ale inaczej rozumieją wypowiedzi religii ludzie wykształceni, a inaczej prości a jeszcze inaczej teologowie. Ten akcent spowodował, że poglądy Awerroesa określa się jako poglądy podwójnej prawdy. Wydaje się nie do końca uzasadnione. Dla naszego autora źródłem prawdy jest filozofia jest to poznanie absolutu, poznanie pewne, teologia jest mniej znacząca a religia na końcu. Prawdy filozoficzne są trudno osiągalne przez ludzi dlatego potrzebne jest objawienie, religia. Bóg Jedyny, prosty, chętnie nazywa go pierwszą przyczyną, pierwszym poruszycielem, intelektem. Nie akceptuje tego, że Bóg jest stwórcą świata. Boska wiedza nie jest ani szczegółowa, ani jednostkowa tylko wieczna. Cały wszechświat jest wieczny, niezniszczalny, wyraźny jest neoplatonizm; inteligencje, gatunki materialne między Bogiem a światem (przejęte prawdopodobnie od Awicenny).
Filozofia przyrody Wszystkie byty ziemskie są ukonstytuowane z materii i formy. Nad ziemią jest świat ciał niebieskich, hierarchicznie uporządkowanych, na czele stoi primus motor (pierwszy motor) poznający siebie. Cechą świata jest wieczny ruch, a napędem jest poznawanie sfer przez inteligencję.
Teoria intelektu Wyróżnia trzy:
czynny - jeden wspólny dla wszystkich, wieczny, nieprzemijający,
możnościowy (materialny) - jest jeden ten sam we wszystkich bytach rozumnych,
nabyty.
Intelekty łączą się z człowiekiem w poznaniu umysłowym, ale to połączenie jest przypadłościowe, nietrwałe. Konsekwencją tej tezy jest negacja indywidualnej nieśmiertelności. Nieśmiertelność jest bezosobowa. Jednostki giną, ale gatunek trwa. Poglądy Awerroesa bardzo szybko stały się popularne. XIII wiek przynosi tzw. awerroizm łaciński (bo mamy do czynienia z scholastyką arabską, a te poglądy staną się popularne na uniwersytetach w Europie Zachodniej). Czołowi przedstawiciele to: Boecjusz z Dacji, Siger z Brabantu (Belgia). Obaj uważali Awerroesa za autora najbardziej rozumiejącego Arystotelesa. Inni jeszcze przedstawiciele: Marcyliusz z Padwy, Jan z Jandun.
Mottekalemini Chcieli być przede wszystkim wierni Koranowi. Świat widzieli jako rozbity na atomy; w łączności utrzymuje go Bóg. Sześć podstawowych twierdzeń:
Rzeczy składają się nie z materii i formy ale z naturalistycznych atomów. Dzieje świata to łączenie i rozdział atomów.
... zobacz całą notatkę
Komentarze użytkowników (0)