To tylko jedna z 3 stron tej notatki. Zaloguj się aby zobaczyć ten dokument.
Zobacz
całą notatkę
Dylemat „securatization” czy „desecuratization”?
Dylemat czy włączać do starego sposobu (securitization) nietradycyjne, nowe obszary czy je pomijać (disecuritization).
istota dylematu i “szkoła kopenhaska”
Szkoła kopenhaska jest najbardziej znana, ale nie jedyna. Szkoła walijska(bezpieczeństwo jednostki),
Szkoła paryska (podejście instytucji aparatu państwowego).
Szkoła kopenhaska - główne postacie: Ole Wæver, związani z Instytutem Badań Pokoju w Kopenhadze, główne dzieło szkoły (1998) - „Security: A New Framework for Analysis” (autorzy: Barry Buzan, Ole Wæver i Jaap de Wilde) - przykład konstruktywistycznego podejścia do zapewniania bezpieczeństwa, bezpieczeństwo jako konstrukcja społeczna.
Główne założenia szkoły:
1) Niezbędne jest pokazywanie faktycznych, rzeczywistych problemów bezpieczeństwa w SM po zimnej wojnie, nieograniczonych do komponentu wojskowego. Negowano nawet niektóre problemy, np. problemy środowiska, prawa człowieka,
2) Poszerzanie rozumienia bezpieczeństwa - o wymiary niewojskowe. Towarzyszyło pytanie o granice - które problemy zaliczyć a które nie do obszaru analizy bezpieczeństwa. Czy jest możliwe wytyczenie linii rozgraniczenia,
3) Eksponowanie intersubiektywnego rozumienia, odczuwania bezpieczeństwa. Intersubiektywność jest charakterystyczna dla konstruktywizmu społecznego.
Główne kategorie szkoły kopenhaskiej:
1. Sektory/wymiary bezpieczeństwa
2. Kategoria sekurytyzacji - dotyczy myślenia o zagrożeniach bezpieczeństwa. Wiąże się z pytaniem czy dane zagrożenie (problem) jest zagrożeniem dla bezpieczeństwa. Wątek intersubiektywności bezpieczeństwa. Procesowi sekurytyzacji towarzyszy dylemat - czy z punktu widzenia praktyki życia politycznego definiowanie problemów w zakresie bezpieczeństwa jest zjawiskiem negatywnym czy pozytywnym? Sekurytyzacja może oznaczać, że mamy do czynienia z niepowodzeniem w rozwiązywaniu problemów bezpieczeństwa.
Bezpieczeństwo zawsze oznaczało możliwość stosowania nadzwyczajnych środków. Jak daleko sekurytyzować? Być może sekurytyzacja jest aktem rozpaczy w kontekście niepowodzenia tradycyjnych politycznych sposobów rozwiązywania problemów społecznych. Gdzie jest granica zaliczania pewnych problemów do problemów bezpieczeństwa? Ten dylemat jest jednak głębszy. Skala i zakres sekurytyzacji lub braku sekurytyzacji wcale nie musi odzwierciedlać intersubiektywnego przekonania co do poczucia bezpieczeństwa ale może być elementem świadomie rozgrywanej gry dyplomatycznej.
3. Pojęcie regionalnego kompleksu bezpieczeństwa - pewna wspólnota problemu bezpieczeństwa w odniesieniu do danego obszaru/regionu, w sensie, że te problemy się wzajemnie warunkują i nakładają. Jednych problemów nie można rozwiązać w oderwaniu od innych. W Europie, Ameryce Płd., na Bliskim Wschodzie itp. używaniu tego pojęcia towarzyszy przesłanie, że we współczesnym świecie globalizacji istotną cechą jest wzrost znaczenia regionalnych problemów bezpieczeństwa.
(…)
… itd. sprzyjają sekurytyzacji.
Procesy globalizacji → np. problem cyberprzestrzeni, zmiany klimatu - konsekwencje, digitalizacja życia społecznego.
koncepcja wszechstronnego bezpieczeństwa
Odzwierciedla założenia szkoły kopenhaskiej i mechanizm sekurytyzacji. Był to proces rozłożony w czasie. U podstaw mechanizmu tworzenia tej koncepcji legły inspiracje środowisk naukowych, które z czasem zyskiwały…
… było podtrzymywane przez środowiska naukowe w „Foreign Affairs” (amerykański dwumiesięcznik publikowany przez Radę Stosunków Międzynarodowych utworzoną w Nowym Jorku w 1921 r.) Teuchman (?) podkreśliła, że logika procesów międzynarodowych sugeruje poszerzanie rozumienia bezpieczeństwa mn. z uwzględnieniem procesów gospodarczych, ekologicznych i demograficznych.
Jednym z pierwszych państw, które zaakceptowało…
... zobacz całą notatkę
Komentarze użytkowników (0)