Decydowanie polityczne, Racjonalizm w polityce

Racjonalizm w polityce paragraf 2
Racjonalista posiada pewną doktrynę ludzkiej wiedzy, która nim kieruje. Potrafi on zdobywać więcej wiedzy o człowieku i społeczeństwie, dzięki wyższości nieskrępowanego intelektu, który posiada. Ta wyższość ideologii nad tradycją polega na tym, że jest ona bardziej precyzyjna i możliwa do udowodnienia. Nie jest ona jednak w ścisłym sensie filozoficzną teorią wiedzy, więc można ją wyjaśnić w nieformalny, swobodny sposób. Każda ludzka działalność wiąże się z wiedzą. Wszelka działalność praktyczna wymaga jakiegoś rodzaju umiejętności. W rzeczywistości wiedza dzieli się na dwa rodzaje, które pomimo, iż nie mogą występować osobno to jednak posiadają istotne między sobą różnice. Oakeshott definiuje pierwszy rodzaj wiedzy jako techniczną. Z wszelkim rodzajem działalności praktycznej związana jest pewna technika. Jest ona sformułowana w postaci reguł, których można się świadomie nauczyć, przyswoić je sobie, a potem stosować w praktyce. Z kolei drugi rodzaj wiedzy - praktyczna - istnieje jedynie w użyciu i nie może zostać ujęta w żadne reguły. Oznacza to, że ten rodzaj wiedzy nie jest rozpowszechniany w postaci żadnej doktryny, dlatego można go nazwać wiedzą tradycyjną. I ten rodzaj wiedzy również jest związany z każdą ludzką działalnością. Bez niej nie jest możliwe opanowanie jakiejkolwiek umiejętności ani wykonanie jakichkolwiek działań. Konkluzją jest tu stwierdzenie, że dwa rozróżnialne, lecz nieodłączne rodzaje wiedzy są ściśle powiązane składnikami wiedzy uwikłanej w każdą konkretną działalność człowieka. Tak samo jak to stwierdzenie odnosi się do każdej dziedziny ludzkiego życia, tak i jest ono prawdziwe w stosunku do polityki. Wiedza związana z działalnością polityczną jest zarówno techniczną jak i praktyczną. Zawarty jest w niej dualizm techniki i praktyki. Nigdzie, a zwłaszcza w działalności praktycznej, wiedza techniczna nie może zostać oddzielona od praktycznej, nigdy też nie mogą one być uznane za tożsame ani nie mogą przejmować nawzajem swoich funkcji.
Istotne jest tutaj wyodrębnienie różnic między tymi dwoma rodzajami wiedzy, które są widoczne zwłaszcza w odmiennych sposobach wyrażania a także ich nabywania. Tak więc, jak już było to wcześniej wspomniane, wiedza techniczna jest podatna na sformułowanie w postaci reguł, zasad i twierdzeń. I to właśnie ta podatność nadaje jej pozory pewności - jeżeli coś zostało zapisane i potwierdzone to musi być prawdziwe. Z kolei charakterystyczną cechą wiedzy praktycznej jest brak podatności na tego rodzaju sformułowania. Jest ona w naturalny sposób wyrażona przez zwyczajowe i tradycyjne metody postępowania - czyli po prostu w praktyce. Przedstawią ją to jako nieprecyzyjną, czyli jednocześnie niepewną, opartą jedynie na mniemaniu i prawdopodobieństwie. Wiedzy praktycznej nie można uczyć i nie można jej też się nauczyć. Można ją jedynie przekazywać i nabywać. Istnieje ona jedynie w praktyce a uzyskać ją można przez ciągły kontakt z kimś, kto bez przerwy ją praktykuje. ... zobacz całą notatkę