Chemiczna i termiczna stablizacja osadów-opracowanie

Nasza ocena:

3
Pobrań: 49
Wyświetleń: 1547
Komentarze: 0
Notatek.pl

Pobierz ten dokument za darmo

Podgląd dokumentu
Chemiczna i termiczna stablizacja osadów-opracowanie - strona 1 Chemiczna i termiczna stablizacja osadów-opracowanie - strona 2 Chemiczna i termiczna stablizacja osadów-opracowanie - strona 3

Fragment notatki:

Chemiczna stabilizacja osadów
Polega ona na mieszaniu osadu z reagentami chemicznymi, które
powodują zmiany we własnościach cząstek osadu. Do chemicznej przeróbki
osadu stosuje się tylko wapno w postaci wapna palonego (CaO) lub w postaci
wapna hydratyzowanego (Ca(OH)2). Wapno używane jest do stabilizacji
osadów surowych (wstępne i wtórne) lub osadów ustabilizowanych w
procesach fermentacji lub tlenowej stabilizacji. Stąd też mieszanie osadu z
wapnem można prowadzić w celu:
- stabilizacji osadów
- higienizacji osadów.
Wapnowanie osadu zabija patogeny podwyższoną temperaturą ~70 stopni i
podwyższonym pH12. Wzrost uwodnienia osadu wpływa na zwiększenie
dawki wapna. Do stabilizacji potrzeba od 0,5 do 1,2 kg wapna / kg s.m. osadu
zaś do higienizacji od 0,15 do 0,25 kg wapna /kg s.m. osadu. Mieszanie osadu
z wapnem jest bardzo korzystne przy rolniczym wykorzystaniu osadów.
Termiczna stabilizacja osadów
Jest to wykorzystanie procesów cieplnych do zmian właściwości cząstek
osadu (stabilizacja osadu) lub też w celu ich ostatecznego unieszkodliwienia.
Są to:
- termokondycjonowanie
- mokre spalanie
- piroliza
- spalanie całkowite.
Jest to bardzo droga metoda przeróbki osadów. Ciepło spalania (ilośćenergii
jaką można uzyskać ze spalania 1kg s.m. osadu) zależy od ilości i rodzaju
związków organicznych zawartych w osadzie. Wartość opałowa (ilość energii, jaką można uzyskać przy spaleniu całkowitym 1 kg uwodnionego osadu), którą można wyliczyć z różnicy pomiędzy ciepłem spalania a ciepłem potrzebnym do ogrzania i odparowania wody zawartej w osadzie. Bardzo wysokie uwodnienie osadu daje ujemną wartość opałową.
a)Termokondycjonowanie
Jest to ogrzanie osadu w czasie od 0,5 do 1,0 godziny w temperaturze
120-150 stopni, przy ciśnieniu 0,5 do 2,0 MPa. W tym czasie następuje
denaturacja białek oraz zmiana ich struktury. Jest to rodzaj
szybkowaru. Jest to też metoda poprawiania „odwadnialności” osadu.
Proces ten stosuje się głównie dla osadów surowych i zapewnia
pełną dezynfekcję osadu. Ma ona jednak wady: wysokie obciążenie
ekonomicznie, duża ilość substancji organicznych w cieczy nadosadowej,
znaczna uciążliwość zapachowa, zapewnienie ciągłego dopływu osadu,
konieczność częstego czyszczenia układu.
b)Mokre spalanie
Jest ono podobne do termokondycjonowania, z tą tylko różnicą że do
reaktora wprowadzane jest dodatkowo powietrze (tlen), co zapewnia


(…)

… 0,5 do 1,0
godziny ogrzewa się do temperatury 175-315 stopni i obserwuje się
obniżenie wartości wskaźnika ChZT w cieczy nadosadowej. Jest to
proces drogi - inwestycyjnie i eksploatacyjnie.
c)Piroliza
Piroliza jest procesem niepełnego spalania związków organicznych
zawartych w osadzie. Produktami pirolizy są:
- gaz zawierający wodór, tlenek węgla (II i IV) oraz metan
- ciecz zawierająca smołę, oleje, aceton itd.
- węgiel (koksik) składający się z węgla oraz substancji nieorganicznych
zawartych w osadzie.
d)Spalanie osadów
Jest to pełne utlenienie związków organicznych osadu w temperaturze
od 800 do 1100 stopni. Osad surowy odwadnia się wstępnie, z
wykorzystaniem odwadniania mechanicznego. Następnie gaz spalinowy
po spaleniu wykorzystywany jest często do dodatkowego termicznego
suszenia osady…
... zobacz całą notatkę



Komentarze użytkowników (0)

Zaloguj się, aby dodać komentarz