BRUNO JASIEŃSKI -Tworzył w języku polskim, niemieckim, rosyjskim i francuskim Studiował polonistykę, prawo i filozofię na Uniwersytecie Jagiellońskim. Spotkanie ze Młodożeńcem i Czyżewskim zaowocowało zorganizowaniem futurystycznego klubu "Katarynka" (1919). Studiując w Krakowie był świadkiem wypadków tzw. powstania krakowskiego 1923 roku. Pod wpływem tych wydarzeń związał się z ruchem komunistycznym; emigrował do Francji, skąd został dwukrotnie wydalony za swoje publikacje oraz agitację komunistyczną. W 1929 roku osiadł w ZSRR w okresie Wielkiej czystki w maju 1937 aresztowany i skazany na 15 lat łagru. Po ponownym rozpatrzeniu sprawy został skazany na karę śmierci i rozstrzelany. Zbiory wierszy: „But w butonierce”, Ziemia na Lewo”, poematy „Pieśń o głodzie” (1922), „Słowo o Jakubie Szeli” (1926) jednodniówki: „Jednodniówka futurystów”, „Nóż w brzuchu” (1921) powieść m.in. „Palę Paryż” (1929) - z groteskowo-fantastyczną wizją zagłady świata kapitalist.
LEWICA LITERACKA - idee: sztuka zanurzona w życie praktyczne, futuryzm jako język rewolucji, poezja uspołeczniona Zwrotnicy, kulturowa misja proletariatu, sztuka kolektywistyczna, twórczość poetów robotniczych, poezja Władysława Broniewskiego, krąg towarzystwa Uniwersytetu Robotniczego. Czasopismo - Kultura Robotnicza - ukazuje się od 1922r, red. Jan Hempel, początkowo dwutygodnik, następnie przekształcona w tygodnik, zawieszona w maju 1923, obejmowała patronat nad teatrami robotniczymi. W tygodniku drukowano przeznaczone do inscenizacji utwory, relacjonowano osiągnięcia różnych scen robotniczych, udzielano wskazówek reżyserskich. Konkretne potrzeby tych teatrów skłaniały młodych pisarzy do pisania przeznaczonych specjalnie dla nich utworów. (Wandurski, Wat). W miejsce Kultury Robotniczej pojawiła się Nowa Kultura. Od grudnia 1923 do końca istnienia pisma (po konfiskatach kilku numerów ostatecznie uległa likwidacji we wrześniu 1924) stałym sekretarzem redakcji i jej sekretarzem był Władysław Broniewski, dr. przekłady i recenzje np. tłum. Majakowskiego „Poeta-robotnik” uważał za właściwy debiut literacki. Na początku 1924r współprace z pismem podjęli futuryści, którzy umieszczali tu parę wierszy własnych oraz przekłady. Równocześnie redakcja rozpoczęła dyskusję nad ideowym obliczem sztuki awangardowej. W futurystach widziano początkowo poetów rewolucyjnych społecznie. (zerwanie z ideologią burżuazyjną i drobnomieszczańskim patriotyzmem) później jednak zarzucano im że poezja jest niezrozumiała i obca proletariatowi. Współpracę z futurystami szybko przerwano. LITERATURA PROLETARIACKA. Termin pojawił się wraz z wystąpieniem zorganizowanego ruchu robotniczego w porewolucyjnej Rosji stał się składnikiem programu budowy odrębnej kultury proletariackiej tworzonej przez robotników, upowszechnił się w okresie międzywojennym, głównie wśród pisarzy i krytyków związanych z ruchem komunistycznym. W Polsce do przejawów literatury proletariackiej, najżywszych w latach
... zobacz całą notatkę
Komentarze użytkowników (0)