To tylko jedna z 2 stron tej notatki. Zaloguj się aby zobaczyć ten dokument.
Zobacz
całą notatkę
Badania polowe
Najczęściej stosowaną metodą badań polowych jest sondowanie masywu gruntowego lub skalnego w celu rozpoznania stanu górotworu w ściśle wyselekcjonowanym, reprezentatywnym punkcie rozpoznawanego rejonu robót podziemnych. O ile sondy gruntowe dają stosunkowo jednoznaczne, powtarzalne wyniki badań, o tyle aparatura do sondowania masywu skalnego obciążona jest znacznymi błędami metodycznymi i wymaga dalszego doskonalenia, w celu osiągnięcia stanu, przy którym uzyskiwane wyniki badań można będzie traktować jako porównywalne, jednoznacznie interpretowane. Dotychczas stosowano bardzo szeroki wachlarz metod badawczych wykorzystujących różne efekty akustyczne, indukcyjne, magnetyczne, tensometryczne, hydrauliczne, mechaniczne, geofizyczne itp. Budowano najróżniejsze rodzaje sond i czujników. Instalowano zarówno poszczególne aparaty pomiarowe, jak i całe stacje badawcze z automatycznym zapisem i sygnalizacją o aktualnym stanie naprężenia i odkształcenia górotworu. W rzeczywistości wszelkie pomiary rejestrują jednak tylko względne zmiany stanu wyjściowego, ponieważ nie ma możliwości wprowadzenia aparatury do górotworu przed jego naruszeniem. Wyniki pomiarów są również obarczone błędami wynikającymi z relacji między charakterystyką aparatury a sztywnością górotworu. Stanowisko badawcze jest elementem swego rodzaju intruzji, która narusza naturalny stan górotworu.
Drugim rodzajem badań potowych są próbne obciążenia wybranych fragmentów masywu, ich zadaniem jest ocena deformacyjnych właściwości tego masywu, jego wytrzymałości zwłaszcza na ścinanie, a przede wszystkim jego predyspozycje do wywoływania odporu jako reakcji przy oddziaływaniu elementów konstrukcji podziemnej. Najczęściej do badań tych używa się pras hydraulicznych zdolnych do przekazywania na górotwór dostatecznie dużych obciążeń umożliwiających doprowadzić duże fragmenty górotworu do /niszczenia bądź wyraźnych mierzalnych odkształceń. Prasy umieszczane są w specjalnie przygotowanych wyrobiskach doświadczalnych, aby wyniki badań były maksymalnie zbliżone do warunków naturalnych, w jakich będzie pracować układ nośny obudowa-górotwór. Jednym z zasadniczych problemów obciążenia górotworu prasą hydrauliczną jest sprawa dokładnego przylegania tłoków, aby zachować płynny, równomierny przekaz ciśnienia hydraulicznego na powierzchnię masywu skalnego. Służą do tego albo podatne podkładki (np. drewno) albo betonowe poduszki przylegające do tłoków prasy (rys. 2.19). Przeprowadzenie badań polowych wymaga bardzo dużego doświadczenia, ponieważ tylko wtedy można oczekiwać, że uzyskamy wiarygodne wyniki badań.
Przygotowując prasę do określenia wytrzymałości górotworu na ścinanie musimy ustalić program badania ściśle odpowiadający potrzebom planowanych robót podziemnych. Ustawienie prasy musi być dokładnie zlokalizowane i zorientowane w terenie tak, aby jej oddziaływanie na górotwór odpowiadało obciążeniu przyszłej konstrukcji podziemnej. Proces ścięcia doświadczalnego bloku skalnego powinien też przebiegać zgodnie z przyjętym harmonogramem sterowania prasą. Jedynie prawidłowy przebieg badania pozwoli na poprawne zinterpretowanie uzyskanych wyników. Podobna procedura obowiązuje również badania przy ocenie modułu odkształcenia górotworu. W programie badań uwzględnia się dodatkowo cykliczność obciążania i odciążania masywu wzbogacając charakterystykę górotworu hysterezami wskazującymi na stan badanego masywu. Istotnym elementem badania modułu jest jego zależność od powierzchni przekazywanego na masyw obciążenia. Im mniejsza powierzchnia, tym większy moduł odkształcenia. Jest to jeden z ważniejszych problemów do rozwiązania w momencie, gdy wyniki badań chcemy przenieść na rzeczywisty obiekt podziemny.
... zobacz całą notatkę
Komentarze użytkowników (0)