Leninizm

Zagadnienie rewolucji

stanowi dużą część jego „dorobku" teoretycznego i praktycznego

 zaciekła polemika ideowa z rzecznikami drogi reformistycznej

o wg Lenina proletariat chętnie odrzuciłby drogę rewolucyjną do socjalizmu – gdyby burżuazja zechciała

dobrowolnie zrezygnować z władzy politycznej – ale to absurdalne

 w rzeczywistości – teoria Lenina – w jaskrawej sprzeczności z marksowską teorią rewolucji

o Marks zakładał, że rewolucja wybuchnie najwcześniej w najbardziej zaawansowanym rozwoju społeczno-ekonomicznym i politycznym kraju kapitalistycznego

 wysoki poziom rozwoju – obejmuje sferę świadomości  koniecznym warunkiem dla

zwycięskiej rewolucji

o Lenin to całkowicie odrzucił

 stwierdzał, że niedorozwój struktury społeczno-ekonomicznej nie jest przeszkodą dla rewolucji

 rewolucja możliwa w kraju będącym „najsłabszym ogniwem imperializmu"

· zmęczonym wojną

· gdzie klasa robotnicza ma poparcie warstw pośrednich

o ta sytuacja w Rosji – to miało decydujące znaczenie w procesie

rewolucyjnego przekształcenia w pań. socjalistyczne

o słabość rozumowania Lenina:

 ogranicza się do samego procesu zniszczenia istniejącego państwa kapitalistycznego

 Marks miał na uwadze zdolność klasy robotniczej do

· efektywnego przejęcia władzy

· zorganizowania jej jako służebnej wobec uciskanej dotychczas większości

społeczeństwa

o Lenin odchodząc od założeń Marksa zmuszony do:

 rozwinięcia konstrukcji awangardowej roli partii komunistycznej i jej przywódców

 zanegowania celowości wykorzystania mechanizmu demokracji burżuazyjnej dla kształtowania

demokracji nowego typu

 rozwinięcia koncepcji dyktatury proletariatu

Koncepcja partii klasy robotniczej i dyktatury proletariatu

 Marks – stawiał na rozwój masowej partii robotniczej – która oddziaływaniem obejmie większość społeczeństwa

 Lenin – rewolucja musi być przygotowana przez partię

o awangardową

o świadomą mechanizmów rządzących społeczeństwem, rewolucją

o świadomą celów prowadzonej walki

o jak u Bakunina jej struktury kształtowane w konspiracji, związane żelazną dyscypliną i konsekwencją

realizacji założeń programowych

 to próba adaptacji teorii rewolucji socjalistycznej do warunków rosyjskich

 to źródło wielu deformacji wobec koncepcji Marksa

 partia podejmująca dzieło rewolucji – musi być świadoma głębi przeobrażeń koniecznych do przekształcenia społ.

burżuazyjnego w socjalistyczne

 przeobrażenia wymagają nie tylko odrzucenia

o instytucji państwa burżuazyjnego

o demokracji burżuazyjnej

o kadr burżuazyjnych

ale także:

o przebudowy świadomości

o konsekwentnego wprowadzenia w okresie przejściowym rewolucyjnej dyktatury proletariatu

„Rozwój do komunizmu idzie przez dyktaturę proletariatu i inaczej iść nie może, bo nikt nie może złamać

oporu wyzyskiwaczy i w żaden inny sposób dokonać tego nie można."

„Dyktatura proletariatu – czyli zorganizowanie się awangardy mas uciskanych w klasę panującą w celu

zdławienia ciemiężców – nie może dać w wyniku rozszerzenia demokracji."

„Wraz z rozszerzeniem demokratyzmu, który staje się demokratyzmem dla biednych – dyktatura proletariatu

wprowadza pewną liczbę wyłączeń od zasady wolności w stosunku do: ciemięzców, wyzyskiwaczy,

kapitalistów"