Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu - strona 91

Postępowanie według kryterium szczęścia jest niewątpliwie działaniem racjonalnym. Każdy normalny człowiek działa celowo, dążąc do szczęścia. Problem jednak rodzi się wówczas, gdy dotkniemy zagadnienia rozumienia szczęścia. Wielość sposobów jego rozumienia dała się już zauważyć w starożytności. Spoj...

Twierdzili także, że cnota jest dobrem jedynym. Inne, tak zwane przez ludzi dobra, jak bogactwo czy sława, mogą być użyte źle, tak więc dobrami nie są. Jedyność cnoty sprawia, że jest ona samowystarczalna dla człowieka. Poza cnotą nic nie potrzeba do osiągnięcia szczęścia i doskonałości. Poza cnotą...

Kiedy spojrzymy uważnie na owo rozumienie celowości ludzkich działań i związanie tego celu ze szczęściem, nie może dziwić, że dla wielu myślicieli chrześcijańskich eudajmonizm był propozycją atrakcyjną. Tak więc, dla św. Augustyna czy św. Tomasza z Akwinu szczęściem było oglądanie Boga, przez to os...

Według niektórych rachunek Benthama jest bezużyteczny i nieistotny dla pozostałej teorii etycznej, godnej - rzekomo -akceptacji. Jeśli ta teoria jednak rości sobie pretensje do oddziaływania praktycznego - sprawa jest bardziej poważna i nie da się jej zupełnie zignorować. Pytania typu - czy możliwe...

Weźmy pod uwagę dwa przykłady. Mamy do czynienia z człowiekiem całkowicie zniedołężniałym, osamotnionym, nieuleczalnie chorym. Utrzymanie tego człowieka przy życiu jest możliwe dzięki wielu pracochłonnym i kosztownym zabiegom, przy czym koszty jego utrzymania nie są rekompensowane przez jego emery...

Deontonomizm autonomiczny - obowiązek z wnętrza (z własnego sumienia) Podejmując skomplikowaną teorię etyczną Immanuela Kanta należy wyjść od skonstruowanej przez niego metody transcendentalnej. To właśnie od tej teorii poznawczej rozpoczyna się to, co nazywamy „

Personalizm Personalizm, koncepcja filozoficzna, której początki można odnaleźć w starożytności, m.in. u sofistów, rozwinięta przez św. Augustyna i w średniowieczu. W centrum uwagi jego zwolenników znajduje się osoba (persona): byt natury duc...

W świetle normy personalistycznej nie szczęście będące następstwem czynu jest racją jego moralnej dobroci, lecz moralna dobroć czynu jest racją tego szczęścia. Podobnie nie fakt nakazania czynu stanowi rację jego moralnego dobra, lecz jego dobro moralne stanowi podstawę jego nakazania. Norma perso...

4. CZYN LUDZKI ODNIESIONY DO NORMY Co stanowi właściwy przedmiot etyki? Kiedy spoglądamy na zdania wypowiadane w języku etyki słyszymy najczęściej stwierdzenia „coś jest dobre”, „coś jest złe”, „coś uchodzi za słuszne, bądź godziwe, lub też nie uchodzi za takie”. Rodzi się pytanie, co właściwie op...

Oczywiście strach ciężki, a zwłaszcza niepohamowany znacząco rzutuje na odpowiedzialność moralną danego czynu. Zmniejsza ją, a niekiedy może nawet znosić. Kolejna ważna przeszkoda to przymus, gwałt ( violentia ) - stan, gdy dana osoba spełnia określoną czynność pod fizycznym naciskiem kogoś drugie...