Synchronia i diachronia w procesie historycznoliterackim

Nasza ocena:

3
Pobrań: 1421
Wyświetleń: 2639
Komentarze: 0
Notatek.pl

Pobierz ten dokument za darmo

Podgląd dokumentu
Synchronia i diachronia w procesie historycznoliterackim - strona 1 Synchronia i diachronia w procesie historycznoliterackim - strona 2

Fragment notatki:


J. Sławiński: Synchronia i diachronia w procesie historycznoliterackim jeśli chcemy pokazać utwór w synchronii, jako pewien stan rzeczy, to ginie możliwość uchwycenia go jako zdarzenia w procesie historycznym (i odwrotnie);
kategoria struktury miała wykluczyć kategorię indywidualnego utworu z teorii procesu historycznoliterackiego; strukturalizm - wprowadza termin langue literatury;
tradycja - największy literacki kontekst dzieła, kluczowa kategoria poetyki historycznej;
1 z głównych zadań poetyki historycznej - jak przedstawia się współdziałanie języka i tradycji, jak tradycja pośredniczy między językiem i wypowiedzią literacką;
wypowiedź literacka jest „użyciem” tradycji.
2 sposoby istnienia tradycji (równoczesne): zasób dokonań literackich (utworów);
inwentarz norm literackich (normy zrealizowane w utworach, zawarte w poetykach i w wypowiedziach krytycznoliterackich).
utwór - element tradycji - znaczenie negatywne, bo wyklucza szansę pojawienia się takiego samego urzeczywistnienia. Zasób dzieł jest zbiorem miejsc zajętych w przestrzeni tradycji;
utwór - konfiguracja określonych właściwości (za każdą właściwością kryje się klasa właściwości. Każda relacja między cechami utworu odsyła do potencjalnej klasy relacji);
norma literacka - granica potencjalnej klasy, ogranicza stopień różnorodności możliwych realizacji danej cechy;
analiza sytuacji utworu jako składnika tradycji - 3 poziomy - 1) poziom indywidualnej konfiguracji rozpoznawalnych właściwości utworu, 2) poziom klas właściwości i relacji, 3) poziom norm ograniczających klasy;
norma literacka - najbardziej elementarna jednostka tradycji;
tradycja - system norm; s. 24 żaden poziom wypowiedzi poetyckiej nie pozwala się w pełni wytłumaczyć, jeśli chcemy brać pod uwagę normy jemu tylko właściwe ;
tradycja - s. 26 w każdym momencie jest ona równoczesnością wszystkich swoich przeszłych stanów, wszystkich minionych faz ewolucyjnych ;
dowolny stan tradycji - projekcja diachronii w synchronię;
ośrodkowe złoża tradycji - repertuary norm, które stanowią niezbędne odniesienie dla wszystkich nowych przedsięwzięć;
tradycja kluczowa - ma za zadanie wyodrębnić w strukturze tradycję pewnego okresu zasób norm, które zobowiązują twórców do zajęcia stanowiska, wzywają do opowiedzenia się za lub przeciw. Tradycja kluczowa w 1 czasie mobilizuje różne formy ustosunkowania się do niej. Płaszczyzna integracji rozproszonych i różnokierunkowych usiłowań literackich. Wspólny układ odniesienia dla pozostałych złóż tradycji. Ma najmniejszy stopień nacechowania historycznego. Dostarcza kryteriów pozwalających porządkować przestrzeń tradycji. Składające się na nią normy mają charakter ponadczasowej oczywistości;


(…)

… zastanym i zewnętrznym w stosunku do jednostkowego działania. Występuje jako kontekst indywidualnego przekazu ale i tkwi w jego wewnętrznym porządku;
fenotyp - eksplikowana struktura cech utworu, dany bezpośrednio, wykładnik ostatecznych decyzji pisarza co do wyboru jednostek i reguł ich wiązania;
genotyp - implikowana struktura norm literackich, przywołanych w utworze, potencjalny, wskazuje pola alternatyw, które pozostawały do dyspozycji pisarza.
Fenotyp określa indywidualne niepodobieństwo i podobieństwo dzieła do innych przekazów. Genotyp osadza dzieło w systemach norm tradycji. Genotyp - ponadindywidualny kod literacki, wpisany w jednostkowy komunikat. Genotyp jest wspólny różnym dziełom, uzewnętrznia się przez fenotypy,
za pośrednictwem genotypu przenika do wnętrza wypowiedzi literackiej…
... zobacz całą notatkę



Komentarze użytkowników (0)

Zaloguj się, aby dodać komentarz