W odróżnieniu od innych kodeksów, kodeks pracy zawiera katalog tzw. podstawowych zasad tego prawa, czyli norm, które odznaczają się dużym stopniem ogólności i uważane są za szczególnie doniosłe dla regulacji określonej dziedziny.
Takie zasady znajdują się w dziale II kodeksu pracy, pod nazwą "podstawowe zasady prawa pracy".
Dyskryminacja polega na gorszym traktowaniu jednych pracowników w porównaniu z innym ze względu na określone przyczyny, przy czym muszą to być przyczyny negatywne, krzywdząc z punktu widzenia sprawiedliwości. Nie każde zatem odmienne traktowanie pracownika, w porównaniu z innymi stanowi dyskryminację.
Sytuacja prawna pracowników może być natomiast różnicowana ze względu na odmienności dotyczące ich cech osobistych (np. młodocianych, kobiet w ciąży), a także na różnice w wykonywaniu pracy (np. szkodliwość pracy dla zdrowia).
Odmienne traktowanie pracowników z przyczyn uzasadnionych nosi nazwę: dyferencji prawa pracy.
Dyskryminacja pracowników może przybrać postać bezpośredniej lub pośredniej. Artykuł 183a § 3 definiuje pojęcie dyskryminacji bezpośredniej. Występuje ona wtedy, gdy pracownik z jednej lub kilku przyczyn określonych w powyższym artykule był, jest, lub mógłby być traktowany w porównywalnej sytuacji mniej korzystnie niż inni pracownicy. Jest to zatem dyskryminacja, która odnosi się do konkretnej osoby.
Dyskryminacja pośrednia (art. 183a § 4), występuje z kolei w sytuacji, gdy na skutek pozornie neutralnego postanowienia lub zastosowanego kryterium, występują dysproporcje w zakresie warunków zatrudnienia na niekorzyść osób zaliczonych do danej grupy.
Dyskryminacją pośrednią jest także:
namawianie innych osób do działania o jakim jest mowa w powyższym artykule. Jest to tzw. podżeganie do dyskryminowania innych
oraz molestowanie, czyli zachowanie, którego celem lub skutkiem jest naruszenie godności albo poniżenie lub upokorzenie pracownika. Ponadto, jeżeli takie działanie ma charakter nieakceptowanego zachowania o charakterze seksualnym, to mamy wtedy do czynienia z molestowaniem seksualnym.
Według art. 183a § 1, pracownicy powinni być równo traktowani w zakresie:
nawiązania i rozwiązania stosunku pracy,
warunków zatrudnienia,
awansowania,
dostępu do szkolenia bez względu na: płeć, wiek, niepełnosprawność, rasę, religię, narodowość, przekonania polityczne, przynależność związkową, pochodzenie etniczne, a także ze względu na zatrudnienie na czas określony lub nieokreślony albo w pełnym lub niepełnym wymiarze czasu pracy.
Należy ponadto pamiętać, że pracownicy mają prawo do jednakowego wynagrodzenia za jednakową pracę lub za pracę o jednakowej wartości (art.183c).
Pracownicy, których prawa zostały naruszone, z tytułu równego traktowania, mają prawo do odszkodowania w wysokości nie niższej niż minimalne wynagrodzenie za pracę (art.18
(…)
… wtedy, gdy pracownik z jednej lub z kilku przyczyn określonych wyżej był, jest lub mógłby być traktowany w porównywalnej sytuacji mniej korzystnie niż inni pracownicy. Przejawem dyskryminacji w tym rozumieniu może być działanie polegające na zachęcaniu innej osoby do naruszania zasady równego traktowania w zatrudnieniu lub też zachowanie, którego celem lub skutkiem jest naruszenie godności albo poniżenie…
... zobacz całą notatkę
Komentarze użytkowników (0)