Wykładnia systematyczna
Zasady wykładni systematycznej (systemowej) oparte są prima facie na systemie prawnym jako całości, na
który składa się zespół uporządkowanych norm i przepisów prawnych, spójnych, o określonej hierarchii. W związku z
tym umiejscowienie danego przepisu prawnego w systemie prawnym (ujęcie sensu largo) lub w danym akcie
normatywnym (ujęcie sensu stricto) stanowi istotną wskazówkę dla podmiotu dokonującego wykładni.
Wyznacznikiem są tu zasady i reguły będące odzwierciedleniem przyjętych wartości w danym systemie prawnym lub
akcie normatywnym.
Ta metoda wykładni wydaje się pełnić istotną rolę w przypadku prawa wspólnotowego. Stanowi dopełnienie
wykładni językowej, wskazując jak należy rozumieć dane przepisy czy normy w oparciu o zasady prawa
wspólnotowego, które wyznaczają kierunek wykładni językowej, upewniając interpretatora o prawidłowym
rozumieniu tekstu prawnego.
Rozważając hierarchię norm w danym systemie prawnym - w przypadku prawa krajowego - mamy do
czynienia z nakazem interpretacji prawa zgodnie z konstytucją. Odbiciem tej zasady w prawie wspólnotowym jest
interpretowanie przepisów zgodnie z Traktatami.
O zgodności przepisu czy normy z konstytucją orzekają sądy konstytucyjne, zaś w przypadku prawa
wspólnotowego organem kompetentnym jest ETS, który, między innymi, orzeka o zgodności przepisów z Traktatami
oraz dokonuje ich wykładni i w tym sensie jest wspólnotowym sądem konstytucyjnym.
Istotna jest również systematyka wewnętrzna danego aktu prawnego. Lokując przepis w całym kontekście
normy prawnej, interpretator posiada niemalże gwarancję właściwego zrozumienia przepisu. W przypadku
wykładni systematycznej można rozważać dany przepis w kontekście normy prawnej, ale również, co jest
właściwsze, przez pryzmat całego systemu prawnego. Tu oczywisty jest postulat, by prawo pochodne było
interpretowane w duchu prawa pierwotnego.
... zobacz całą notatkę
Komentarze użytkowników (0)