Teoria naznaczania a szanse życiowe

Nasza ocena:

3
Pobrań: 637
Wyświetleń: 3332
Notatek.pl

Pobierz ten dokument za darmo

Podgląd dokumentu
Teoria naznaczania a szanse życiowe - strona 1

Fragment notatki:

Teoria naznaczania a szanse życiowe. Uczniowe zachowują się tak dobrze, lub tak źle, jak oczekują tego nauczyciele. Istnieje jednak kilka źródeł fałaszywości przewidywań, m.in.:
nastawienia i oczekiwania odnoszące się do wieku, płci, pochodzenia,
religii, imienia i nazwiska,
wyglądu zewnętrznego, oraz innych wyróżników klasy społecznej tj, ubiór i język.
Rezultatem może być samospełniające się proroctwo, fałszywa diagnoza, która wpływa na autowizerunek ucznia, który uczy się zachowywać zgodnie z nastawieniami i oczekiwaniami nauczyciela. Podejście to pochodzi z szerszej teorii naznaczania . Wychodzi ona z założenia, że szanse życiowe jednostek różnią się, zgodnie z pewnymi powtarzającymi się wzorcami, oraz że szanse edukacyjne różnią się w podobny sposób.
Główne elementy teorii naznaczania (lub teorii transakcji). Została opisana w pracach Lemerta, Beckera i Matzy. Stosowano ją głównie w kryminologii i socjologii dewiacji. Główna jej teza polega na tym, że zachowanie dewiacyjne ma cechy transakcji zawartej między osobą odchyloną od norm a inną, lub innymi. Teoria naznaczania w odróżnieniu od innych podejść, widzi konieczność zbadania zarówno osób nadającyh etykiety - naznaczających - oraz ich założeń, jak i osób czy grup, wobec których tego dokonuje.
Dewiacja to proces społeczny. Dewiacja jest traktowana jako proces społeczny złożony z szeregu etapów, a uczestnikami są osoby tworzące reguły i ci łamiący je. Dewiantem jest ten, kogo udało się określić. Pewne osoby mają władzę umożliwiającą im narzucanie definicji. Nakładanie etykiety wpływa na osoby, wobec których się to czyni. Osoba z dewiacją pierwotną dokonała pogwałcenia pewnej reguły, ale twierdzi że zachowanie to nie jest dla niej typowe. Jednak z powodu dezaprobaty społeczeńśtwa pogodził się z mianem dewianta, stając się dewiantem wtórnym, który nagminne łamie normy i zasady. Dewiacja może być wzmocniona. Instytucje, które miały za zadanie umożliwić powrót jednostkon dewiacyjnym, nie spełniają swoich zadań, potęgując jedynie w nich ich elementy kryminogenne. Agresywna polityka społeczeństwa polegająca na zaostrzaniu kar i gorliwszej kontroli społecznej jedynie potęguje to zjawisko. Osoby napiętnowane mogą występować z wyjaśnieniami i szukać grup wsparcia. Stygmatyzacja bowiem może mieć druzgocący wpływ na tożsamość jednostki lub grupy. Osoby napiętnowane chcą wyjść z wyjaśnieniami, aby usprawiedliwić swoje zachowanie. Mogą unikać sytuacji szczególnego napiętnowania lub też używać taktyk zasłaniających. "Udane" napiętnowanie zależy od różnych czynników. ... zobacz całą notatkę



Komentarze użytkowników (1)

Zaloguj się, aby dodać komentarz

Anna napisał(a):

2016-01-21 10:39:26

teoria naznaczania jest tu pomylona na początku z efektem Pigmaliona, a to dwie różne rzeczy są