Tabliczki gliniane

Przyczyny powstania pisma:
Wzrost liczby informacji, które trzeba utrwalić.
Potrzeba wspomagania pamięci.
Zapisywanie informacji w sposób wiarygodny.
Najstarsze tabliczki gliniane użyte zostały prawdopodobnie ok. IV tysiąclecia p.n.e. przez starożytne ludy Mezopotamii: Sumerów i Akadyjczyków. Glina:
Łatwo dostępny surowiec;
Plastyczny - pozwalał na formowanie w kształt tabliczek;
Po odpowiedniej obróbce termicznej trwały i wytrzymały. Kształty tabliczek:
Kwadratowe i prostokątne;
Okrągłe (Ur III);
Do celów magicznych - z przedziurawionym na końcu uchwytem;
Stożki, walce, graniastosłupy. Wyrabianie tabliczek:
Należało samodzielnie przygotować tabliczkę do pisania.
Nanoszono tekst, który można było korygować.
Po zakończeniu pisania tabliczkę wysuszano na słońcu lub wypalano.
Wysuszone tabliczki po ich ponownym namoczeniu można było wykorzystać ponownie.
Narzędzie pisarskie - rylec wykonany z:
trzciny;
metalu (np. ze srebra);
kości;
drewna. Trzcinkę przycinano odpowiednio, by uzyskać odpowiednie zakończenie rylca. Kształt rylca zmieniał się wraz z rozwojem pisma.
W najstarszym okresie pisano od prawego rogu tabliczki, wyciskając jeden znak pod drugim. Lewa, prawa kolumna na stronie przedniej. Następnie po odwróceniu tabliczki wzdłuż osi pionowej przez dolną krawędź zapisanie najpierw prawej, a na koniec lewej kolumny na stronie odwrotnej. Od XVI wieku „dziurki wypałowe” - zrobiono je przez wciśnięcie rylca na wylot lub niemal na wylot. Prawdopodobnie miało to ułatwić wypalanie/wysuszanie tabliczek, jednak być może wcale nie o to chodziło. W dalszych okresach stało się to sprawą tradycji.
Tabliczki stanowią cenne źródło do poznania historii Mezopotamii i ludów ją zamieszkujących.
Kodeks Hammurabiego,
Epos o Gilgameszu,
Dokumenty życia społecznego.
Pismo klinowe:
Wynalezione (prawdopodobnie) przez Sumerów ok. IV tysiąclecia p. n. e.;
Nazwa wywodząca się od kształtu zostawianego przez narzędzie pisarskie Etapy ewolucji :
Obrazkowe;
Wyrazowe;
Sylabowe;
Alfabet literowy.
Biblioteki pałacowe lub świątynne (Biblioteka Królewska w Niniwie, biblioteka w Nip-Ur przy świątyni boga Baala);
Prywatne księgozbiory (biblioteka kapłana w Tell- ed Der);
Archiwa (Mari i Ebli).
... zobacz całą notatkę