Zmierczak. Notatka składa się z 3 stron.
Poglądy na państwo i prawo stoików Stoicyzm uchodził za oficjalną filozofię hellenistyczną, pojawił się na przełomie IV i III w. p.n.e., a przetrwał do IV-V w. n.e. Sukces stoicyzmu tkwił w racjonalistycznej filozofii, operującej kategoriami uniwersalnymi (stoicy charakteryzowali się swoistą „giętkością” na zmieniającą się rzeczywistość). Jak żadna z doktryn starożytnych, stoicyzm był odporny na działania czasu i sytuacji (przystosowywał się do zmieniających się realiów społecznych i polityczno-ustrojowych). Twórcami tej szkoły byli: Zenon z Kition, Chryzyp z Cylicji i inni. W Rzymie za najwybitniejszych przedstawicieli uchodzili: Panecjusz, Polibiusz, Cicero, Seneka, Marek Aureliusz.
poglądy stoików :
uważali, że świat jest rozumnym ładem i harmonią
wyznawali zasadę determinizmu (wszystkim rządzi los, przeznaczenie)
rozum przenika każdą część świata, sprawiając, że jest to twór ożywiony
uważali, że każdy może być mędrcem (do mądrości dochodzi się w wyniku żmudnej pracy)
inaczej niż cynicy pojmowali cnotę - ich ujęcie było bardziej wyrafinowane intelektualnie (ludzie z natury są dobrzy, wszelka skłonność do zła jest „importem” z zewnątrz)
cnota to wartość absolutna i niepodzielna, tak mężczyzn, jak i kobiet, wolnych i niewolników
mądrość jest identyczna z wolnością (człowiek mądry jest wolny)
wyznawali zasadę fatalizmu („stoicki spokój” nakazywał znosić nawet największe przeciwności losu)
w relacjach społecznych nie odbiegali od innych myśli filozoficznych (np. niewola to tylko stan zewnętrzny, materialny, człowiek może być wolny duchowo, jednakże rozróżniali również niewolę wewnętrzną, niewolę, w którą popadał człowiek głupi)
stoicyzm aprobował własność prywatną i społeczną nierówność
państwo występowało w kręgu zainteresowań stoików (wyznawali zasadę współpracy z władzą, przenikali do grup rządzących)
stoicyzm spośród wszystkich hellenistycznych filozofii był najbliższy polityce (widzieli w niej narzędzie realizacji swojej filozofii kosmosu)
państwo musiało jednak spełniać określone warunki (musiało być tworem rozumnym)
stoicy nie dyskwalifikowali żadnej z form ustrojowych, uważając, że każda może być dobra, przy zachowaniu racjonalności
w kwestii prawa umiejętnie synchronizowali prawo naturalne z państwowym
stoicy z natury nie byli egoistami (byli społecznie zaangażowani)
stoicyzm nie był buntowniczy, bliżej mu do konserwatyzmu, aniżeli do reformizmu
byli materialistami
monistyczny charakter świata-pneuma przenika wszystko.
Rzymska doktryna polityczno-prawna rozwinęła się późno (wiązało się to niewielką pasja Rzymian do rozważań filozoficznych i teoretycznej refleksji). Rzymianie interesowali się raczej praktycznym wykorzystaniem polityki do celów imperialistycznych. Arystokratyczna republika, z dominującą pozycją magistratury, zaostrzała stopniowo apetyty wielkich nobilów, co miało niestety destrukcyjny charakter (zagrożenie dla starożytnych cnót). W Rzymie za podstawową filozofie przyjęto stoicyzm, z jego racjonalizmem, kultem kosmicznego ładu, idei gwarantującej szczęście cnoty. Pociągał ich również swoisty kosmopolityzm stoików. Rzymianie mieli poczucie misji dziejowej, uważali swój ustrój (połączenie monarchii, arystokracji i demokracji) za najwspanialszy, będący źródłem rzymskich sukcesów - znamienne były tu poglądy Polibiusza, który uważał, że ustrój mieszany jest najmniej narażony na degenerację. W okresie kryzysu republiki koncepcja Polibiusza została zachwiana
(…)
…, zaproponowanym przez Cycerona. Zasada pryncypatu została definitywnie ugruntowana przez Oktawiana Augusta (27 r. p.n.e.).
cechy jedynowładztwa:
skumulowanie władzy w jednym ręku
władza monarchy dożywotnia
w okresie pryncypatu starano się jednak maskować rządy jedynowładcze, poprzez pozostawienie iluzorycznego ustroju republikańskiego (pozostawienie dawnych instytucji prawnych, magistratur, itd.)
władza…
... zobacz całą notatkę
Komentarze użytkowników (0)