To tylko jedna z 2 stron tej notatki. Zaloguj się aby zobaczyć ten dokument.
Zobacz
całą notatkę
Starożytny Rzym W okresie rodowym ideałem staje się obywatel gospodarz rzymski. Rzym rozwijał się jako państwo militarne, które przede wszystkim potrzebowało dobrych wojowników i urzędników. Rzymianie nie widzieli powodu dla którego ich dzieci miałyby umieć więcej niż ich rodzice, tym bardziej, że system nauczania młodzieży oparty na przekazywaniu wiedzy z pokolenia na pokolenie. Tradycja, wzory przodków, których męstwo, stałość i prostota charakteru uchodziły w Rzymie za najpewniejsze środki w utrzymaniu i stworzeniu potęgi państwowej. Dlatego też państwo pozostawało troskę o wychowanie dzieci rodzicom. Praktycznie nie ingerowało ono w proces wychowania dzieci poza wyjątkami, kiedy to zachodziło podejrzenie, że do procesu wychowawczego wkradły się złe obyczaje. Wówczas do akcji wchodził cenzor, którego zadaniem było nadzorowanie moralności młodzieży. Ojciec miał obowiązek przygotować syna do pełnienia obowiązków obywatelskich. Dużą rolę w procesie nauki odgrywała praktyka. Obywatel rzymski miał obowiązek znać się na wojnie i polityce. Wojnę poznawał w obozie, gdzie uczył się walki mieczem, rzutu dzidą, trenował bieg i skoki. Następnie udawał się do wojska, gdzie uczono go posłuszeństwa i rozkazywania. Polityki zaś uczył się uczęszczając z ojcem na zgromadzenia ludu i rozprawy sądowe. Najczęściej w wieku 30 lat był przygotowany do życia publicznego. Obok nauki obowiązków wojennych i polityki chłopiec otrzymywał tez podstawowe wykształcenie elementarne tj. naukę czytania, pisania i rachunków. W okresie republikańskim ideałem był dobry obywatel - żołnierz. Chłopcy z uboższych rodzin uczęszczali do szkółek prywatnych. Rodzice zamożni uczyli sami swoje dzieci w domu albo opłacali nauczyciela, który robił to za nich w domu pracodawcy. Rzymianie bardzo dbali o karność i stan moralny młodzieży oraz tzn. czystość, prostotę i wstrzemięźliwość. Dziewczęta również otrzymywały skąpe wykształcenie elementarne, a po za tym matki miały obowiązek poznania ich i nauczenia robót domowych tzw. kobiecych. Rzymianie mowę cenili sobie bardzo mocno zwłaszcza w ciałach politycznych i sądzie. Szacunek wzbudzał u nich nawet wątły człowiek, który jednocześnie swoją mową potrafił rozpalić ludzkie serca. Wykształcenie Elementarne - trwało do 12 rroku życia. Państwo nie wtrącało się do niego, pozostawiając wykształcenie elementarne rodzicom. W rodzinach bogatszych rolę nauczyciela nauk elementarnych pełnił wykształcony niewolnik. Dzieci rodziców mniej zamożnych uczęszczały do prywatnych szkółek elementarnych, które licznie powstawały w tym okresie. Gramatykalne - rozpoczynano w wieku 12 lat i trwało ono najczęściej do 15 roku życia. W czasie tych 3 lat nauki uczeń poznawał zarówno gramatykę grecką jak i łacińską. Naukę tych gramatyk rozpoczynano w szkole gramatycznej równocześnie bądź zaczynano naukę od gramatyki greckiej. Kształcenie gramatyczne było bardzo drogie i mało kto mógł sobie pozwolić na indywidualne kształcenie swojego dziecka w tym kierunku. Dlatego też wielu gramatystów zaczęło otwierać szkoły, gdzie można było skupić większa ilość uczniów.
... zobacz całą notatkę
Komentarze użytkowników (0)