To tylko jedna z 2 stron tej notatki. Zaloguj się aby zobaczyć ten dokument.
Zobacz
całą notatkę
SĄDOWNICTWO ADMINISTRACYJNE W II RP Konstytucja marcowa przewidywała w art. 73:
powołanie wieloinstancyjnego sądownictwa administracyjnego z Najwyższym Trybunałem Administracyjnym na czele,
uczestnictwo czynnika obywatelskiego obok sędziowskiego w orzekaniu,
zajmowanie się przez sądownictwo administracyjne badaniem legalności aktów rządowych oraz samorządowych.
W praktyce utworzono jedynie Najwyższy Trybunał Administracyjny, zgodnie z ustawą z 1922 r., która była później nowelizowana. Najwyższy Trybunał Administracyjny był wzorowany na austriackim Trybunale Administracyjnym powołanym w 1875 r.
Nie powstały sądy niższej instancji oprócz tych, które działy wcześniej w zaborze pruskim w województwach: poznańskim, śląskim i pomorskim:
sądy pierwszej instancji - wydziały powiatowe w powiatach lub wydziały miejskie w miastach,
sądy drugiej instancji - wojewódzkie sądy administracyjne, które miały siedziby w Poznaniu, Katowicach i Toruniu. Działały one przy urzędach wojewódzkich.
Istniała mimo wszystko potrzeba powołania sądów niższej instancji Przedstawiciele nauk prawnych wysuwali postulat realizacji art. 73 konstytucji.
Konstytucja kwietniowa nic nie mówiła o sądownictwie.
NAJWYŻSZY TRYBUNAŁ ADMINISTRACYJNY Skład: wyłącznie fachowcy,
połowa sędziów posiadała kwalifikacje sędziowskie, a połowa - kwalifikacje urzędnicze. Struktura: pierwszy prezes,
prezesi i sędziowie.
Liczba sędziów systematycznie rosła. W przededniu wojny było ich ok. 50. Prezesów i sędziów Najwyższego Trybunału Administracyjnego mianował prezydent RP. Kandydatów wskazywało Zgromadzenie Ogólne Sędziów Najwyższego Trybunału Administracyjnego. Przed podpisaniem nominacji prezydent konsultował sprawę z premierem.
Pozycja pierwszego prezesa była bardzo wysoka - przysługiwały mu wszystkie prawa niezawisłości sędziowskiej zagwarantowane w konstytucji.
Najwyższy Trybunał Administracyjny był podzielony na izby, których liczba wahała się od 2 do 5. Ostatecznie powstały dwie izby:
Izba Ogólna Administracji,
Izba Skarbowa. Właściwość Najwyższego Trybunału Administracyjnego określono przy pomocy klauzul generalnych. Istniała jeszcze enumeracja negatywna (jakie sprawy nie należały do Najwyższego Trybunału Administracyjnego):
wszystko to, co należało do sądownictwa powszechnego,
decyzje podejmowane przez administrację, dotyczące decyzji personalnych (obsada urzędów),
niektóre sprawy dyplomatyczne dotyczące reprezentacji państwa za granicą,
sprawy sił zbrojnych,
sprawy dyscyplinarne,
(…)
…. Koszty postępowania przed Najwyższym Trybunałem Administracyjnym były wysokie, ale i tak do Trybunału napływało dużo skarg (ok. 11 tys. rocznie). Na orzeczenie czekano ok. 2 lata.
Oprócz Najwyższego Trybunału Administracyjnego i sądów regionalnych w tych trzech województwach, gdzie obowiązywało prawo pruskie, istniały w Polsce międzywojennej jeszcze inne sądy administracyjne - sądy szczególne:
Inwalidzki Sąd Administracyjny - powstał w 1935 r. Był organizacyjnie powiązany z Najwyższym Trybunałem Administracyjnym, aby odciążyć go od spraw o zaopatrzeniu emerytalnym i rentowym inwalidów wojennych i ich rodzin. Postępowanie odbywało się na podstawie przepisów, które obowiązywały w Najwyższym Trybunale Administracyjnym,
Trybunał Ubezpieczeń Społecznych - powstał w lipcu 1939 r. Z powodu wybuchu wojny…
... zobacz całą notatkę
Komentarze użytkowników (0)