ROZWÓJ PISMA Naturalna komunikacja międzyludzka rozwinęła się w czasach prehistorycznych. Ewolucja mózgu odróżniła człowieka od zwierząt, gdy doprowadziła do powstania rewolucyjnego sposobu komunikacji - mowy. Uczeni twierdzą, że w rozwoju mowy, duże znaczenie miał gen FOXP2, który 200 tys. lat temu dał człowiekowi zdolności językowe. Pismo naukowe „Current biology” w 2007 poinformowało jak doszło do tego odkrycia. „FOXP2 to jedyny znany obecnie gen mający związek z umiejętnością mówienia. Osoba mająca nawet jedną uszkodzoną kopię (każdy gen występuje w naszym DNA w dwóch kopiach) cierpi na poważne zaburzenie artykulacji wyrazów. Co ciekawe ten fragment DNA można znaleźć także w materiale genetycznym szympansów. Jednak w dwóch miejscach różni się od genu spotykanego u ludzi. Ta zmiana w DNA musiała pojawić się stosunkowo niedawno. (...) Uczeni sprawdzali, czy gen FOXP2 w jego ludzkiej odmianie mieli także neandertalczycy. Dlatego analizowali DNA pobrane z neandertalskich szczątków znalezionych w 2006r. w jaskini El Sidron (płn. Hiszpania) Kości te pochodziły sprzed ok. 43tys. lat. (...) Badania przyniosły sensacyjne wyniki. Okazało się, że neandertalczycy posiadali dokładnie tą samą wersję genu co współcześni ludzie.” Można więc śmiało przypuszczać iż ludzie pierwotni mieli język podobny do naszego.
Odległa przeszłość człowieka jest dla nas niema. Zachowały się jedynie pewne trwałe dzieła artystyczno-magiczne: figurki i rysunki oraz przedmioty użytkowe: garnki, zapinki do włosów, kamienne noże.
Człowiek pierwotny chroniąc granice swej wioski korzystał z prostych technik trwałego informowania. Jedną z nich było tworzenie stałych znaków ze specjalnie ułożonych przedmiotów: ułamane gałęzie, kopczyki ziemi, kamienie, kości zwierząt; ich skład i układ wskazywał na nienaturalne pochodzenie, a więc miał jasny i zrozumiały symboliczny charakter. Nieco później używali również sygnałów ogniowych, jako form „telegrafu optycznego”. Greckie i kartagińskie telegrafy składały się z pochodni i zegara wodnego. Pochodnią sygnalizowano włączenie i wyłączenie zegara, a poziom wody w nim oznaczał określoną wiadomość. Podobną funkcję pełniły aleksandryjskie wieże z pochodniami. Najsłynniejszą z nich, zaliczaną do siedmiu cudów świata, była (runęła w trakcie trzęsienia ziemi w 1302r.) prawdopodobnie ponad 130-metrowa latarnia morska na wyspie Pharos koło Aleksandrii (Egipt), zbudowana w III w. p.n.e.. Na jej szczycie w każdą noc płonęło ognisko. Przez lata była synonimem latarni morskiej, do dziś w języku francuskim latarnia morska to „le phare”. Natomiast gdy trzeba było utrwalić ulotne obrazy, ludy pierwotne wykorzystywały technikę rysunku. Zachowane ślady pierwotnej twórczości plastycznej pochodzą z wczesnego paleolitu. Obrazy namalowane na skałach i w jaskiniach nazywamy petrogramami, zaś gdy zostały wyryte lub wyrzeźbione w kamieniu - petroglifami.
(…)
… tys. lat temu posługiwali się pismem piktograficznym. 500 lat później ludy tego regionu przekształciły je w tzw. pismo klinowe. Wprowadzenie pisma na nowy, fonetyczny etap jest zasługą plemion semickich. Fenicjanie znajdują system pisma, w którym sylabom odpowiadały znaki graficzne. Przed 1300 r. p.n.e. w Syrii pismo klinowe zostało przekształcone w alfabet składający się z 22 liter, które mogły być łączone w słowa. W systemach języków semickich znaki samogłosek nie są istotne, gdyż wystarczał zapis spółgłosek, a samogłoski dodawano w trakcie głośnej lektury. Pismo sylabiczne, sylabariusz, to taki zespół symboli fonetycznych, w którym poszczególne znaki odpowiadają sylabom lub samogłoskom, jeśli są one sylabami.
Pisma alfabetyczne, których nazwa wywodzi się od dwóch pierwszych liter alfabetu…
… można zapisać za pomocą niewielkiej liczby elementarnych znaków (w alfabecie angielskim używa się tylko 23 liter). W kolejnych etapach ewolucji powstaje alfabet etruski, na bazie którego (ok. 600 r .p.n.e.) powstaje alfabet rzymski; z niego w prostej linii pochodzi alfabet łaciński, którym dzisiaj posługujemy się także i my. Teksty, które przetrwały do dziś, utrwalano na odpornych na zniszczenie i czas…
… współczesnych książek. Typowy zwój był wstęgą o długości 4 do 6 metrów, choć zdarzały się nawet 50-metrowe. Z reguły jednak większe dzieła, jak Iliada czy Odyseja, dzielono na „księgi”, zwoje o typowych rozmiarach, o średnicy ok. 15 cm, zawierały od 10 do 20 tysięcy słów. W I w. n.e. pojawiła się książka jako zbiór zszytych lub sklejonych kart, w formie tomu. Dylemat: zwój czy plik kartek miał początkowo…
… jako pierwsi wynaleźli atrament i tusz oraz bloki drukarskie. Ich wierzenia skłaniają do kopiowania zaklęć chroniących przed czarami i nieszczęściami. Zapisywali je w glinie, a także ryli w drewnie i odbijali na paskach papieru umieszczanych w specjalnie małych skrzynkach o kształcie pagody. Pismo ideograficzne nadawało się do druku blokowego, czyli do odbijania całej stronicy. Na Dalekim Wschodzie, w Korei…
... zobacz całą notatkę
Komentarze użytkowników (0)